Het merkwaardige feit doet zich voor dat mijn site, deze blog dus, soms honderden keer per dag wordt bezocht. Dat kan je aflezen aan de statistische gegevens die ik bij mijn provider kan opvragen. Aan mijn kant van de blog, hier dus, aan mijn bureau, is het verschrikkelijk stil. Ik heb geen idee. Volgens mij zet ik dagelijks, en soms twee keer per dag, een stukje op mijn site. Dat is het. Meer doe ik er niet mee. Maar…als er honderden hits zijn, dan verwacht ik ietsje meer. Een reactie. Ik zou wel graag eens een reactie willen. Ik heb het gevoel dat ik echt helemaal alleen bezig ben.

Ik zet mijn stukjes juist op een site, om weerwoord te krijgen. En natuurlijk om te laten zien hoe ik over veel dingen denk. Als ik dat niet wilde had ik ze wel gewoon op mijn computer alleen gehouden. Ik wil wat graag reacties!

Ik vroeg het aan mijn zoon. Op computergebied was ik hun held; de allesweter; de absolute goeroe. Heb ik nooit echt heel erg prettig gevonden. In de begintijd was ik wel erg geinteresseerd en was alles nog heel veel eenvoudiger. Ik ben van mijn sokkel gevallen! Is niet erg, want zo gaan die dingen en ik geloof dat het niets in hun liefde voor mij verandert heeft. Gelukkig maar, want ik ben echt gek op ze; alle drie. Zonder ook maar een greintje voorkeur voor de één of de ander. Nu is het allemaal zo complex geworden. Eén mens kan maar een heel klein stukje van het automatiseringslandschap bevatten. En ik…ik zit heel erg aan de functionele kant. De techniek, daar hou ik me nauwelijks mee bezig.

Doorgaans heb ik zo’n honderd hits per dag, maar een paar dagen geleden ineens een enorme piek. Bijna duizend hits. Ik voelde me groeien. Maar mijn zoon haalde me snel uit mijn droom; waarschijnlijk een één of andere aanval. En die honderd hits per dag…Robots, waarschijnlijk. Wat jammer!

Maar ik geef de hoop niet op…Als er iemand aan de andere kant is…Stuur eens een reactie…Zou ik echt leuk vinden!