Ineens is er van alles aan de hand met ons eten. Wat we lekker vinden en wat we gezond vinden is van de ene op de andere dag ter discussie komen te staan. Eerst werd het eten van bewerkt vlees gelijkgesteld aan sigaretjes roken; kankerverwekkend. Toen werd er zwaar bediscussieerd of het wel aan te tonen was dat het eten van teveel rood vlees darmkanker veroorzaakt. Dat wekte de eetlust nou niet bepaald op. Dan ben ik nog niet klaar, want de geleerden toonden nog even aan dat dat gezonde glaasje versgeperste sinaasappel die we in het weekend bij het ontbijt nemen, even ongezond is als een glas cola. Je wordt er al met al niet echt vrolijk van.

Ik constateer dat verschillende soorten mensen zijn die zich met ons voedsel bezighouden. Aan de ene kant de lekkerbekken. Daar ben ik er dus één van. Ik heb een kookboekenverzameling. In plaats van in een roman kan ik me zomaar verliezen in een lekker kookboek. Op wat voor manieren bereid je het lekkerst de varkensbuik? Op Youtube kijk ik met plezier filmpjes over het uitbenen van diverse dieren en proef ik de sappige uitgesneden delen op mijn tong. Maar niet alleen over het dode beest lees ik graag, eigenlijk heeft het hele voedingsspectrum mijn aandacht: van rode biet tot quinoa. Zoals ik zijn er velen; lekkerbekken en kookliefhebbers; het kookboek is de kurk waar de boekenbranche op drijft.

Aan de andere kant de mensen die een direct verband aanbrengen tussen eten en uiterlijk. Dat is op zich niet zo gek, omdat je uiterlijk erg verandert als je te eenzijdig verkeerd en teveel eet. Ook op de boeken van de auteurs die aan deze kant van het voedingsspectrum zitten drijft de uitgeverij. Vaak maken zij propaganda voor eenzijdig vermeend gezond voedsel of zoeken ze hun heil in uithongering. Elke dikkerd (ik kijk even in de spiegel) heeft wel eens de uithongering geprobeerd. Bedoeling is, dat je veel minder eet dan je eigenlijk zou willen. Het idee is dat je aan dit karige eetpatroon gaat wennen; dat het ‘te weinig eten’ in je brein vertaald wordt naar ‘voldoende eten’. Daardoor zou je het dan de rest van je leven vol gaan houden en blijf je eeuwig slank.

Zoals met zoveel is de werkelijkheid compleet anders. Na maandenlang veel te weinig eten ben je geheel in beslag genomen door eten. Eten. ETEN. ETEN!!!!! Je wilt lekker eten. Je wilt lekker je buik vol eten. Maar het mag niet. Van wie niet? Wie verbiedt je om van het leven te genieten? Dat ben je zelf. Je bent je eigen boeman. Je kijkt in de spiegel naar je veel minder bolle buik. Eén keer een bord met lekkere kazige aardappelpuree en smeuig gemaakt met een lekkere klont ROOMboter… dat moet toch kunnen. Dan een heerlijk stuk mooi dooradert vlees met een met ROOMboter gemonteerd sausje. Als toetje lekker sorbetijs. Niet zo vet hoewel het stijf staat van de SUIKER. Voor een keertje kan dat heus geen kwaad. Voor twee keer ook nog niet want de afgelopen maanden heb je nooit je buikje rond kunnen eten. Maar, en dat kan ik je garanderen, dan is het hek van de dam. Heb je niet hele goede remmen in huis, dan schiet je compleet door naar de andere kant en wordt je dikker dan je ooit was. Uithongeren is een slecht idee.

Dan heb je nog de stofjesmensen. Zij gaan uit van meten is weten. Ze naaien ons geen oor aan en willen ons geen duur dieetkookboek door de strot duwen. Ze staan wel wat van de werkelijkheid af. Zo vertelde ik aan een stofjesmens dat ik ondanks mijn diabetes ’s avonds een stuk chocola neem die uit meer dan 75% cacao bestaat. ‘Oh’, zei ze, ‘Je hebt dus toch behoefte aan vetstoffen?’. Nee dus; Ik heb behoefte aan SNOEP, aan LEKKERS!