We zitten nog even in de tuin van ons vakantieverblijf in Geesbrug. Nooit van gehoord? Nou, wij ook niet. Het ligt in de buurt van Gees en Oosterhessele en de dichtstbijzijnde grote plaats is Hoogeveen. Daar heb ik afgelopen Hemelvaartsdag boodschappen kunnen doen. Doorgaans moet je voor tien uur ’s ochends uitchecken op de dag van vertrek uit je vakantiewoning, maar dit is een godsdienstige streek en het is zondag dus de beheerster kwam naar ons toe en vertelde ons dat we zelf maar moesten weten hoe laat we vertrokken. Vandaag werd er toch niet schoongemaakt. En omdat het mooi weer is en we thuis alleen op het balkon buiten kunnen zitten, was onze keus al snel gemaakt. Maar dat bracht ons ook meteen in wat problemen omdat we vaak weekenden weg gaan en dan zo’n beetje een vast patroon hebben van inpakken en wegwezen. Maar nu zitten we dan toch eindelijk lekker in de tuin. Mijn voeten in slippers. Lekkere blote benen in de schaduw van wat krentenboompjes. Om ons heen een vogelconcert van jewelste. Heel af en toe komt er een vliegtuigje over. Verdere menselijke activiteiten zijn nauwelijks te horen. De regenbui die vannacht over onze bungalow trok zien we als waterdamp opstijgen. Onze fietsen staan keurig in het gelid. Josien maakt de eindopdracht voor haar zoveelste opleiding en ik type dit stukje.

Gisteren moest Josien ineens hard werken voor haar opleiding. Ze had een mailtje gekregen dat ze alles toch echt aanstaande maandag (morgen, dus) ingeleverd moet hebben. Dat was onverwacht omdat alles een weekje was opgeschoven. Behalve dus kennelijk dat inlevermoment. Daarom mocht ik gisteren helemaal zelf beslissen wat ik ging doen. Fietsen natuurlijk. Ondanks de titanenrit van eergisteren naar Kamp Westerbork (dat dus nog zo’n slordige vijftien kilometer van dorp Westerbork afligt), had ik wel weer zin in een lekkere tocht. Orvelte was het doel. Er zou daar een soort van openluchtmuseum zijn. Eén van de musea waar ik het meest naartoe ben geweest is het Openlucht Museum in Arnhem. Een Openlucht museum maakt mij meteen enthousiast. Ik waan mij graag in het verre verleden. Geen Internet, geen auto’s, geen…nou ja, van alles niet.

Ik fietste naar de dichtstbijzijnde fietstochtknopenpuntkaart en stippelde mijn route uit. Dwars door een stukje Drenthe. Het was warm, gisteren, heel erg warm. En er stond een harde droge wind. Volkomen verdorst kwam ik aan in Orvelte. Helaas voldeed er niet veel aan mijn verwachtingen. Het dorpje was vergeven van de dagjesmensen. Een hoop oude boerderijen die qua uiterlijk wel bijzonder waren, maar waar je niet in kon en er ook verder niets mee kon. Wat winkeltjes die zogenaamd ambachtelijke streekproducten verkochten, maar die ‘made in China’ waren. Orvelte vond ik geen succes. Maar dat maakt allemaal niet uit, ik zit hier zo verschrikkelijk rustig. En de vogels zingen. Menselijke activiteiten zijn nauwelijks waar te nemen. Als ik het bungalowpark afloop en even naar links wandel, kom ik bij een ven met wat bomen. Er nestelen een paartje ooievaars en verderop staat een dode boom. Lepelaars zitten erin. Ik weet het vrij zeker hoewel je het niet goed genoeg kunt zien. Het is hier zo verschrikkelijk ontspannend rustig. Straks stappen we weer in de auto en nemen we vanzelf weer deel aan het leven, maar nu nog even niet.