Je hebt baantjes en baantjes. Het ene baantje wat geliefder dan het andere. Je kan bij een pensioenverzekeraar werken. Best gezellig en je verdient er voldoende om lekker van te leven. Ik kan het weten! Als je graag veel van jezelf wil laten zien, en je hebt bovendien talent, dan wordt je acteur. Je kan ook heel erg rijk willen worden dan ga je handelen. Maakt niet uit waarin je handelt zolang je het maar goedkoop inkoopt en het duur verkoopt. Je kunt ook je natte droom nastreven, dan wordt je directeur van een castingbureau. Directeur van het enige castingbureau in Nederland. Sjonge, de machtigste man in de theater- en filmwereld. Iedereen die in de film of op het toneel wil is compleet afhankelijk van jou. Van jouw goeddunken. Allemaal mensen die jong en mooi zijn en die graag veel van zichzelf willen laten zien aan zoveel mogelijk mensen. In die branche ben jij één van de machtigsten in Nederland. Een soort koning. Iedereen die een rolletje in een film wil hebben moet bij jou aankloppen en jij mag zeggen of je hem haar wel of niet wilt. Sjonge. Kan je wel zoveel macht aan één persoon geven?

Ik ga Job Gosschalk niet vrijpleiten, ik kijk wel uit, maar aan de andere kant was hij met zijn suikerverslaving eigenaar van een snoepfabriek. Even over mezelf. Ik ben natuurlijk een man met behoorlijke last van venustrafobie. Angst voor mooie vrouwen. In de buurt van een mooie vrouw heb ik al snel last van rood worden en zweten. Een akelige fobie die gelukkig met de jaren slijt. Maar stel ik stond in Gosschalks schoenen. Ik had de totale macht over of je een filmrolletje kreeg of niet. Ik weet niet hoe betrouwbaar ik zou zijn in die positie. Ik weet niet of ik de verleiding zou kunnen weerstaan om sommige mooie meisjes wat privéaanwijzingen te geven bij het doen van auditie. Ik kan me ook zomaar voorstellen dat het eerste initiatief tot het doen van een privéauditie niet eens van mezelf afkomstig zou zijn. Ik denk dat er al snel jonge actrices zouden zijn die graag in ruil voor een pijpbeurt een rol zouden willen krijgen. Dat zou me op ideeën brengen. Onfrisse ideeën, heus, maar wel ideeën.

Job Gosschalk viel, gelukkig voor hem, op jongens. Ik denk dat, als hij hetzelfde bij vrouwen had gedaan, zijn val harder en dieper en breder uitgemeten was geweest. Jongens moesten zich van hem uitkleden als ze een rol wilden. Ze moesten zich voor hem aftrekken, en hij betastte ze. Zeer ongemakkelijk voor die acteurs. In die zin zat Job Gosschalk fout. Mensen hebben recht op lichamelijke integriteit en elke inbreuk daarop is foute boel. Aan de andere kant vind ik wel dat de film- en theaterwereld bij zichzelf te rade moet gaan. De theaterwereld zou zich moeten afvragen in hoeverre ze de situatie gewenst vindt dat een enkel persoon zo’n absolute macht heeft. Dat is vragen om machtsmisbruik. Zoveel macht geven aan iemand zonder dat je zorgt voor controle op de uitoefening van die macht is vragen om machtsmisbruik. Eigenlijk had de film- en theaterwereld dit een mens niet mogen aandoen. Op dit moment vind ik dat er té makkelijk wordt gewezen naar de persoon Job Gosschalk.

Last but not least vind ik ‘namen&shamen’ totaal maar dan ook totaal verkeerd; zelfs als het om bekende mensen gaat.