Ik heb op de Anne Frankschool gezeten. Toen ik bijna dertien werd, nam ik afscheid van de school en kreeg ik als aandenken het dagboek van Anne Frank. Op de titelpagina schreven mijn klasgenootjes van toen, hun naam. Ook ouders van vriendjes schreven hun naam plus een mooie wens voor de toekomst. Thuisgekomen ben ik meteen aan het lezen geslagen. Van thuis uit had ik meegekregen dat dit boek wel één van de boeken der boeken was. Ik herinner me dat ik veel dingen wel erg meisjesachtig vond en dat de verbinding met de tweede wereldoorlog en het onderduiken het wel boeiend voor mij maakte. Mijn moeder had ondergedoken gezeten, dus dat zei mij wel wat. Dat gezwijmel van Anne Frank over haar verliefdheid op Peter, vond ik destijds ronduit gênant. Later ben ik het dagboek heel anders gaan waarderen.
Hoewel ik volledig ben overgegaan op elektronisch lezen, koester ik dit boekje in mijn kast.
In de klas hoorden wij regelmatig over Anne Frank. Ze had op deze school gezeten, werd verteld, en dat gaf een speciale band. Dat zou ook de reden zijn waarom de school haar naam droeg. Ik heb dat verder nooit nagegaan maar ik geloof het heel erg graag. Op hoogtijdagen werd geciteerd uit het dagboek. Ook Maria Montessori werd dan geciteerd, want de Anne Frankschool is een montessorischool. Toen ik al een poos van school was, heeft een kunstenaar een deel van het dagboek, in Anne ’s handschrift, op de gevel geschilderd. De verbondenheid tussen de school en de schrijfster van het dagboek is erg groot.
Op een dag kwam de schoolfotograaf en nam een foto van mij. Ik zat naast de kachel. Ik heb me altijd verbeeld dat ik op dezelfde plaats in de klas zat als Anne Frank. Ik zal het nooit met zekerheid weten, maar ik verbeeld het me graag.
Ik kan het helemaal verkeerd begrepen hebben en helaas kan ik het hem niet meer vragen maar mijn intellectuele joodse neerlandicus opa vertelde (dacht ik, dus) dat hij Otto Frank heeft gekend en dat ze samen naar het dagboek hebben gekeken. Ze stelden toen de vraag of ze er iets mee wilden of niet. Zoiets heb ik mijn opa horen zeggen. Goed, laat ik ophouden met opscheppen. Het lijkt me duidelijk, het dagboek van Anne Frank en ik hebben wat met elkaar.
Ik weet niet waarom, maar de nalatenschap van Anne Frank is verdeeld over twee instituten. De commerciële kant is in handen van het Anne Frank Fonds in Bazel. Al het andere wordt verzorgd door de Anne Frank stichting in Nederland. Deze Anne Frank Stichting is een non-profit organisatie en functioneert zo ongeveer als museum en kenniscentrum. De Anne Frank Stichting en het Anne Frank Fonds leven op voet van oorlog. Het is zeventig jaar gelezen dat Anne Frank overleed, en dat zou betekenen dat de auteursrechten gisteren vervielen. Het fonds probeert dat met allerhande rare argumenten te voorkomen. Zo zou een groot deel geschreven en verzorgd zijn door Otto Frank. Hij is in 1980 overleden. Van hem zijn de auteursrechten dus nog niet vervallen.
Dat getouwtrek om dat boek doet voor mij nogal afbreuk aan het verhaal zelf. Echt jammer.