Ik heb me voorgenomen om pas iemand schuldig te verklaren als zijn of haar schuld onomstreden is. Niets lijkt me erger dan slachtoffer te zijn van een gerechtelijke dwaling. Beschuldig worden van iets verschrikkelijks betekent niet alleen onschuldig opgesloten worden maar ook uitstoting. Je wordt van de ene op de andere dag een paria. Niemand die je meer gelooft. Je raakt je vrienden kwijt en de kans dat je familie en je geliefden zich van je afkeren is levensgroot. Je raakt je werk kwijt en niemand vertrouwt je meer. Verschrikkelijk. Daarom probeer ik zo voorzichtig mogelijk te zijn met krantenkoppen.

Er zijn twee meisjes vermoord in de buurt van Spakenburg. Op zichzelf al erg genoeg. Voor die moord zijn twee jongetjes gearresteerd: Eén van veertien en één van zestien. Dat zijn verschrikkelijk jonge jongens. Verschrikkelijk jonge jongens kunnen verschrikkelijke dingen doen. Heus, ik ben niet naïef. Dat wil echter nog niet zeggen dat deze specifieke jongens die moorden ook hebben gepleegd. Dat weten we dus niet. We hebben geen enkele bewijs gezien. We hebben geen enkele getuige gehoord. We weten niets. We weten alleen maar dat er twee jongens van veertien en zestien zijn gearresteerd en dat hun arrestatie in verband wordt gebracht met de moord op twee meisjes van veertien. ‘De politie heeft ze vast niet zomaar gearresteerd’. Nee, zeker niet. Er zullen vast verdenkingen zijn. Het zullen ongetwijfeld jongens zijn die met de meisjes in contact stonden. Maar wat zegt dat allemaal? Die meisjes waren, voor zover ik weet, van gereformeerde huize. Qua jongens-meisjes relaties wordt er in die kringen ongeveer op dezelfde manier gedacht als in streng-islamitische kringen. Heb je zin en ben je verliefd dat is het stiekem, stiekem en nog eens stiekem. Stiekem dingen doen is niet erg totdat er iets ergs gebeurd; dan wordt het stiekeme verdacht. Ik verzin ook maar iets. Misschien is het zo wel gegaan. Ik weet het niet. Niemand weet het. Ook een seriemoordenaar die het op opgroeiende meisjes voorzien heeft, behoort bij mij nog tot de mogelijkheden…weet ik veel. De politie zegt van niet, maar men heeft niet laten zien waarom dan niet.

Ik zag gisteren op youtube een uitzending van een lokale zender. Straatinterviews in Spakenburg, Bunschoten of Hoevelaken. In ieder geval in die contreien. Geïnterviewden schudde meewarig het hoofd; dat zulke jonge jongens al tot zoiets verschrikkelijks in staat waren. Geen spat van twijfel meer; die jongens zijn de daders terwijl ze misschien alleen maar in beeld van de politie zijn gekomen omdat ze er een stiekeme verkering op na hielden met de meisjes. Juist bij zulke jonge jongens had ik meer voorzichtigheid verwacht van iedereen. Ik denk dat het van groot maatschappelijk belang is als het publiek meer hoort over wat er werkelijk gebeurd is. Als die jongens het gedaan hebben, dan hoop ik voor hen en voor ons allemaal dat ze uitleg geven over het hoe en het waarom.

Vandaag in de krant een artikel over de ‘Zes van Breda’. Een heel andere zaak. Het vermoeden is dat er jonge mensen slachtoffer zijn geworden van een gerechtelijke dwaling. Zes mensen van destijds rond de twintig jaar hebben naar alle waarschijnlijkheid vastgezeten voor een moord die ze niet gepleegd hebben. Ontlastend bewijs werd destijds genegeerd. Levens verwoest om niets. Verschrikkelijk!