In de Volkskrant van vandaag een droevig verhaal. Twee ouders aan het woord over hun dochter Laura. Overleden na het innemen van een pilletje XTC op een dance feest. Echt heel treurig. Ik weet dat het een cliché is, maar ouders moeten hun kinderen niet begraven; dat is onnatuurlijk en doet ongelofelijk veel pijn. Niet te dragen veel pijn. Je ouders begraven…goed, dat hoort erbij. Dat is deel van het leven, maar je kinderen begraven, nee. Eigenlijk sterf je dan zelf. En dan ook nog aan drugs. Iets dat zo onnodig is. Het arme kind, zo vertellen de ouders, had een keer een joint geprobeerd, en daar was ze drie dagen ziek van geweest. Ik heb echt verschrikkelijk met die ouders te doen en prijs mezelf gelukkig.
Ik ben zelf alles behalve een feestbeest. Dat heb ik prima overgebracht op mijn zoons. Tuurlijk, aan feesten zitten ook erg leuke kanten. Lekker uit je dak gaan; jezelf helemaal verliezen; in polonaise het cafe door…Ik heb het nooit gedaan, maar velen denken dat dat heilzaam werkt. Net als carnaval. Moet ik dus niets van hebben. Mijn zoons zie ik ook van hun leven niet de beesten uithangen. Dat lijkt me de ideale manier om te voorkomen dat je kinderen dood gaan aan drank- of drugsmisbruik.
Ik heb vaak negatief over mezelf gedacht. Ik vond mezelf maar een saaie Piet. Mijn vader was tegenovergesteld aan mij. Hij had geen aanleiding nodig voor een feest; hij zelf was de aanleiding om te feesten. En dan zat ik er bij. Bier moest mij los maken, maar veroorzaakte slechts een verscheurende hoofdpijn. Dat betekende dat het verdragen van de bij het feest horende muziek mij door merg en been ging. Ik hield me groot terwijl mijn vader dronk en danste en dronk en danste. En als we dan thuis waren en ik alleen nog maar naar bed wilde, verweet hij me dat ik zo’n verschrikkelijk saaie Piet was. En ik zuchtte.
Daarom dat ik hoopte dat mijn jongens feestbeesten werden en na elk feest thuis kwamen met een nieuwe verovering. Dat ze romantiek leerden kennen van de morning after…dat ze ’s ochtends kennis moesten maken met degene naast wie ze ontwaakten. Maar nee, zo zijn mijn zonen niet. Ze lijken erg op hun vader. En ik ben heel erg gek op ze. Ben blij dat de kans dat ze dood gaan aan een verkeerd vallende XTC pil erg klein is. Geen drank en drugs? Toch wel. Mijn oudste blowt erg veel. Hij worstelt ermee. Hij doet dat gezellig in zijn eentje. Ook niet makkelijk dus. Ik wou dat ik hem wat meer kon helpen, maar dat gaat niet en voorlopig gaat hij er niet dood van.
Maar je kind verliezen…wat een ramp. Als je zoiets overkomt, dan zou je zo graag de schuld willen geven aan iets of iemand. Maar dat is deze ouders ook niet gegund. Ze dachten (of hoopten ze dat) dat hun dochter gedrogeerd was en vervolgens een versneden XTC pil had toegediend gekregen. Maar helaas; de pil bestond uit ‘gewone’ xtc en ze had de pil zelf gekocht en zelf ingenomen. Daarna sloeg haar lichaam op hol en overleed ze.
Een knappe meid van 21; een potentiele schoondochter.