Vrouwenplekje

Gisteren mijmerde ik over ballet. Wat me het meest bezig hield, liet ik onbesproken. Dat ga ik natuurlijk even rechtzetten. Goed, ik had de balletfamilie Van Opstal opgezocht op Youtube; ik wilde wat van ze zien en wie weet, mijn gevoelens voor ballet toetsen. Eerst vond ik een potpourri (noem je dat zo bij ballet?) van één van de zusjes. Allemaal heel gewoon. Ik heb ook nooit wat tegen ballerina’s gehad. Het boeit me niet zo erg, maar ik vind het ook niet vervelend om naar te kijken. Daarna dus een potpourri van broer Van Opstal. Jongensballet…ik kijk er doorgaans besmuikt naar. Ik weet niet, ik vind het een beetje genant; zo’n jongen in zo’n strakke maillot met zo’n verdikking in zijn kruis. En dan maar hupsen. Nee, mannenballet, ik hou er niet van.

Gisteren ging ik dus toch kijken. Natuurlijk werd mijn vooroordeel bevestigd, maar ik werd ook verrast. Broer Van Opstal danste een pas de deux met een ballerina. Tijdens het vijf minuten durende fragment, raakte de danseres de grond niet. De danser hield haar in de lucht. Hij draaide om zijn as en liet de danseres zweven als de rups op de kermis. Hij tilde haar boven zijn hoofd en liet haar vlak langs de grond vliegen. Het leek hem allemaal geen moeite te kosten. De danseres eindigede op zijn rechterarm. Schrijlings zat ze met een kaarsrecht lichaam over zijn arm; alsof ze op de fiets zat, maar dan met haar lichaam als een plank en haar armen strak naar beneden.

Een vrouw die schrijlings over je mannenarm zit en haar lichaam stijf recht houdt…Als man wordt ik daar onrustig van. Echt onrustig. Dat is een speciaal vrouwenplekje dat contact maakt met je arm…dat denk ik dan. Ik ga ervan uit dat veel mannen op mij lijken. Dat ze hetzelfde leuk vinden aan een vrouw, als ik. Hoe doet zo’n balletdanser dat? Hoe gaat hij met dit soort gevoelens om? Ik weet het niet, maar wat ben ik er nieuwsgierig naar! Zou die ballerina een kussentje op die plaats hebben? Kan haast niet, want je kan je haast niet voorstellen dat je soepel kunt bewegen met zo’n prop tussen je benen. En soepel bewegen dat deed ze. Veel dansers vallen niet op vrouwen, dat weet ik wel, maar een aantal toch wel…

Een zelfde probleem heb ik met acteurs en actrices. Soms moeten ze de liefde wel heel niet verhullend verbeelden. Hoe doen ze dat? Dan zie ik blote billen van een acteur en de gespreide benen van de actrice. Zo liggen ze op elkaar; heel natuurlijk, zal ik maar zeggen. Hoe zit dat precies…Hoe gaat dat. Ik wordt daar echt zenuwachtig van. In je blote billen op het doek; ik denk: Dat hoort erbij als je acteur bent. Maar zo liggen, op je vrouwelijke collega… En nog bewegingen maken om het echt te laten lijken…Lijken?

Ik zal maar niet gaan uitleggen waarom ik er helemaal niets voor voelde om gynaecoloog te worden!

Om nog even op dat ballet terug te komen…Ik vond het toch fantastisch om te zien. Stiekum loop ik er aan te denken om kaartjes te kopen voor een mooie balletvoorstelling met de hele familie Van Opstal!