Objectief gezien zie ik slechts een paar ontspoorde jongeren. Niet eens erg veel als je het afzet tegen alle jongeren in Nederland. Het zijn er maar een paar. Vaak, zo hoor ik, gaat hun criminele carrière geruisloos over in een extremistische islam carrière. Anderen blijven steken in een gewone criminele carrière. Het zijn doorgaans Noord-Afrikaanse jongens. Een enkel meisje, soms, maar meestal jongens. Noord-Afrikaanse jongens zijn een onderklasse gaan vormen van kansarmen. Een onderklasse is altijd hofleverancier van criminelen. Altijd. Het vervelende van een onderklasse is, dat het daar ook best goed toeven is. Je wordt gewaardeerd door je vrienden; je leeft weliswaar kort, maar wel intensief. Mensen buiten jouw groep zijn bang voor je en dat versterkt de onderlinge band. Heb je dan ook nog iets als een gezamenlijk geloof, dan kan het hard gaan. Helemaal als je bepaalde situaties als zwaar onrechtvaardig beschouwd en als je ervan overtuigd bent dat jouw bijdrage een eind kan maken aan die onrechtvaardigheid.

Als politicus kan je met de bovenstaande situatie op een paar manieren omgaan. Het meest logische is, dat je iets gaat doen aan die onderklasse. Het idee dat je geen kansen hebt, behalve in de criminaliteit, is slopend voor alles en iedereen. Als politicus zou je dus kunnen kijken hoe je kunt voorkomen dat jongeren zich kansarm gaan voelen. Verder zou je moeten kijken hoe je ervoor kan zorgen dat het veel aantrekkelijker is om uit de onderklasse te komen, dan om erin te blijven hangen. Dat zijn moeilijke vraagstukken waarbij je over een lange adem moet beschikken. Daarbij moet je teleurstellingen verwerken en tegenslagen incasseren. Want, zoals gezegd, die onderklasse heeft ook zo z’n voordelen en wat heb je, als politicus daartegen te bieden?

Waar je dan als goedwillende politicus tegenaan loopt is dat het overgrote deel van de bevolking – iedereen dus die niet tot die onderklasse behoort – vindt dat je je veel te veel bezighoudt met een stel etters. En daarin moet je hen wel een beetje gelijk geven hoewel je eigenlijk geen keus hebt. Dat kost je heel erg veel populariteit. Ik denk dat dit de PvdA is overkomen. Dat denk ik.

Voor zelfhaters die hun criminele verleden hebben omgezet in een moslimextremistisch heden, komt elke hulp te laat. Ze zijn gevaarlijk voor de maatschappij. Niet omdat ze zoveel doden veroorzaken, maar omdat ze ontwrichtende angst en haat verspreiden. Daarom raak ik ook in verwarring van het artikel van Arthur van Amerongen. Hij heeft evenveel gelijk als ongelijk, vind ik. Hij pleit voor krasse maatregelen tegen moslimextremisten. Hij wil dat iedereen die door de geheime dienst wordt aangemerkt als verdachte, het paspoort wordt afgenomen, de uitkering wordt bevroren en een enkelband krijgt opgelegd. Ik ben het met Van Amerongen eens dat het land dan beter beschermd is tegen moslimextremisme en dat de kans op aanslagen een stuk kleiner wordt. Aan de andere kant…als we de geheime dienst, zonder verdere uitleg (want dat doen ze nooit) laten bepalen wie wel of niet tot die groep extremisten behoort…dan gaat dat in tegen al mijn rechtsgevoel. Is dat niet het begin van het einde van onze manier van leven?

Maar de PvdA aanpak is wat mij betreft ook erg vastgelopen… Ik hoop dat 2017 antwoorden brengt, want op dit moment zie ik slechts duisternis en mist.