Sinds ik het nieuws las dat mijn werkplek zo’n beetje opgeheven wordt, ben ik met niets anders meer bezig. Heus, ik doe mijn best, maar het wil niet lukken. Kerstdagen, lamsbout, tafelgrillen met mijn volwassen kinderen; het helpt allemaal niets. Ik moet weer solliciteren, denk ik steeds. Ik moet mezelf weer gaan verkopen aan mensen en bedrijven die helemaal niets van me afweten. Hier, bij het bedrijf waar ik nu werk, hebben ze me in huis gehaald en men is tevreden over me. Meer dan tevreden zelfs. Ik heb taaie materie doorgrond. Ik heb me weten aan te passen aan de manier van werken die men hier wil. Altijd luisteren en opzuigen. Nooit te beroerd om weer iets nieuws te leren. En nu lees ik zomaar even in de krant dat de Amsterdamse vestiging en de naam van Delta Lloyd gaan verdwijnen. Ik zit niet hoog genoeg in de boom om te weten of dit terecht is of niet, ik weet het gewoon niet. Wat ik wel weet is dat ik mijn baan ga verliezen. In ieder geval mijn baan in Amsterdam. Misschien dat ik in Arnhem mag blijven werken. Misschien dat ze daar een plek voor mij hebben, wie weet. Ik zal daar graag op ingaan, maar jammer vind ik het wel want ik werk gewoon erg lekker in Amsterdam.
Ik fantaseer graag hoe dat onderhandelen verlopen is… Ik denk dat de top van mijn bedrijf de huid zo duur mogelijk verkopen wilde. Ik denk dat ze dat werkelijk van plan waren. Maar het werd niets. Helemaal niets. Hans van der Noordaa tegenover Lard Friese. Ze kenden elkaar al. Van der Noordaa moet beseft hebben dat hij geen enkele partij was voor Lard Friese. Geen enkele. In zijn vorige baan had hij al met hem te maken gehad en hij wist, als ik tegenover hem zit dan krimp ik net zo hard als mijn pielemoos bij de nieuwjaarsduik in de koude Noordzee.
Hans van der Noordaa is voor mij veranderd in de kwade genius. Veranderd in de man die ervoor zorgt dat ik straks weer achter een nieuwe baan aan moet. Wellicht heb ik ongelijk. Misschien is Niek Hoek wel degene die veel verpest heeft met zijn valsspelen. Uiteindelijk is het de koersval die Delta Lloyd heeft genekt. Maar…denk ik aan koersval, dan denk ik aan de beursgang.
September/oktober 2009. Ik werkte net enkele weken bij het bedrijf toen we allemaal naar de foyer werden geroepen. Grote televisieschermen aan de wand. Bij het betreden van de foyer kregen we allemaal een glaasje bubbels. Er was duidelijk wat te vieren. De televisies lieten ineens Niek Hoek zien naast de gong van het beursgebouw. Heel veel mensen om hem heen, maar Niek had de stok in handen waarmee hij, via een slag op de gong, de handel in het aandeel Delta Lloyd mogelijk maakte. Sindsdien, zo werd gefluisterd, werkten we vooral voor de aandeelhouders. Na enkele jaren bleek dat Niek Hoek CS vals speelden en dat ze zich niets gelegen hadden laten liggen aan de regels van AFM en Nederlandse Bank. Toen kelderde het aandeel en werden we ‘prooi’. Allemaal volkomen oninteressant en buitengewoon slaapverwekkend ware het niet dat het over mijn baan gaat.