Ik heb moeite met religie en etniciteit. Zowel religie als etniciteit zorgen ervoor dat je binnen een samenleving insiders hebt en outsiders. Dat je duidelijkheid hebt over wie goed is en wie fout. Zo simpel is de wereld niet en om even een open deur in te trappen; niemand is voor honderd procent goed of voor honderd procent fout. Ga een individuele band aan met jouw God of Goden als je daar behoefte aan hebt maar laat je normen en waarden bepalen door het land waar je in woont…nog liever…de wereld waar je op woont. ‘Het mag niet van mijn geloof’ stuit mij tegen de borst.
De meeste mensen in Nederland zijn al hard op weg om religie en etniciteit individueel te beleven. Een grote groep relatieve nieuwkomers zijn nog erg zoekende. Moslims hebben de neiging om hun religieuze heil bij elkaar te zoeken. Dat levert dan ook meteen spanningen op. Maar ook bij religies als het jodendom, met een lang verleden in Nederland, zoeken de gelovigen nog vaak hun heil bij elkaar.
Vandaag een interview met Esther Voet in de Volkskrant. Zij is hoofdredact5eur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, de spreekbuis van de joodse gemeenschap in Nederland. Uit het interview blijkt dat ze in principe haar eigen individuele band met haar religie en etnische achtergrond heeft gevonden, maar dat ze zich aan de andere kant verbonden voelt met het collectieve jodendom. Deze twee uitersten probeert ze met elkaar te verbinden door aan het collectieve in het jodendom en individuele draai te geven. Klinkt ingewikkeld, maar een voorbeeld maakt het duidelijk.
Als er iets is dat de grote monotheïstische godsdiensten gemeen hebben, dan is het wel de kanalisering van de seksualiteit. In de loop van de eeuwen zijn regels geschreven die bepalen hoe je om mag gaan met je seksualiteit. Zonder uitzondering beperkt de seksualiteit zich tot het huwelijk van man en vrouw. Seks buiten het huwelijk wordt afschrikwekkend gemaakt. Wordt met zware straffen gesanctioneerd. Verhalen in elke religie illustreren hoe omgegaan dient te worden met mensen die naast de pot piesen.
Esther Voet is een vrouw die er wel van houdt. Ze vindt seks het leukste spelletje voor volwassenen dat er is. Relaties met mannen die langer dan een jaar duren heeft ze niet. Ze verveelt zich snel bij mannen en gaat dan weer op zoek naar een andere. Ondertussen is Esther Voet hoofdredacteur van hét joodse tijdschrift. Daar gaat de schoen wringen. Er qua seks op los leven en het jodendom passen niet bij elkaar. Wie dacht dat het stenigen van een overspelige is uitgevonden door de islam, komt van een koude kermis thuis; dat hebben de moslims geleerd van de joden!
Om een goede, volgens de joodse regels levende, joodse vrouw te zijn, maar toch ook haar eigen seksuele gang te gaan, schept Esther Voet haar eigen jodendom. In dat jodendom wordt de vrouw niet: ‘… opgeknipt in maagd en hoer.’ Had je gedacht, dus!! In het gewone jodendom wel; maar in Esther Voets jodendom niet. Ik hou wel van mensen die hun eigen individuele band met God zoeken. Esther Voet is daar een mooi voorbeeld van. Ook een beetje lachwekkend, trouwens.