Pieter Waterdrinker vind ik een fantastische verteller. Aan de boeken die ik van hem gelezen heb, beleefde ik heel wat leesplezier. Ook ‘Céline’ is een roman om van te smullen. Het motto van het boek is een citaat van de schrijver wiens naam gelijk aan de titel is; Céline: Être seul, c’est s’entraîner à la mort. Alleen zijn is trainen voor de dood. Misschien gaat de roman daar wel het meest over: Eenzaamheid en de zoektocht naar liefde in het zicht van de dood. Was het zo dat de oorlog van Louis Ferdinand Céline zich afspeelde in de loopgraven van de eerste wereldoorlog, deze roman speelt tegen de achtergrond van de nieuwe loopgravenoorlog van vandaag: Oekraïne. De hoofdpersoon die tussen Oekraïne en Nederland in Parijs zit, koopt en leest een voor hem onbekend werk van Céline; Guerre. Een lang onuitgegeven novelle die zoek raakte toen Céline in 1944 moest vluchten vanwege zijn collaboratie met de Duitse bezetter en in 2022 alsnog ontdekt en uitgegeven werd. In deze novelle beschrijft Céline de verschrikkingen aan ‘zijn’ oorlogsfront en vormt daarmee een spiegel voor de hoofdpersoon in de roman die vergelijkbare dingen meemaakt. Spiegelingen zijn alom aanwezig in de roman die uiteindelijk gaat om het broederconflict tussen Rusland en Oekraïne. Spiegelingen in de vorm van een roman die de hoofdpersoon leest en het verhaal dat je als lezer leest, tweelingen, broedervolken, de roman zit er vol mee.

De vader van de hoofdpersoon is een joodse kerngeleerde in de Sovjet Unie. Hij is bijzonder briljant en hoogleraar. Maar doordat hij joods is, wordt hij gediscrimineerd. Uiteindelijk lukt het hem om de Sovjet Unie te verlaten en uit te reizen naar Israël. Zijn tweelingbroer blijft achter. In Israël kan hij aan de slag in zijn vakgebied. Hij ontmoet de Zeeuwse moeder van de hoofdpersoon. De vrouw kan niet wennen aan het klimaat en daarom verhuizen ze naar Zeeland. De geheime dienst – door de recent daarvoor gestolen kerngeheimen door Pakistan – zorgt ervoor dat hij nooit meer een baan krijgt in zijn vakgebied en recht doet aan zijn bijzondere talent; hij aanvaardt een bescheiden baantje waarmee hij net het hoofd boven water kan houden. De hoofdpersoon blijkt een alfa te zijn en heeft een enorme liefde voor literatuur. Hij wordt vertaler van Russische en Franse literatuur. Wat opvalt aan hem is zijn enorme schoonheid. Hij is een Adonis die vrouwen verslind. Seks kent hij als de beste, maar de liefde wil niet gedijen. Op het moment dat Rusland Oekraïne binnenvalt verliest hoofdpersoon Kolja zijn vertaalopdrachten; volgens zijn uitgever zit niemand daar meer op te wachten. Dan leert hij Zita kennen. Ze is een begenadigde sopraan en wordt begeleid door Medina aan de piano. Zita herkent in hem haar grote liefde Roman, een Oekraiense violist die zich bij de Russische inval vrijwillig terugreisde en zich aanmeldde bij het Oekraiense leger. Inmiddels zou Roman zijn gesneuveld…maar Kolja lijkt op Roman en tussen Kolja en Zita ontwikkeld zich liefde. Kolja wordt via via een vage baan aangeboden die geweldig veel verdiend. Hij moet daarvoor wel naar Moskou. Zita en Kolja beloven te trouwen als ze over enige maanden weer bij elkaar zullen zijn. In Moskou ontmoet hij zijn neef. En ja hoor; zijn neef lijkt als een tweelingbroer op hem. Door verraad wordt hij soldaat van Rusland en komt hij in Oekraïne terecht. Kolja raakt gewond en weet als hij hersteld is te ontsnappen. Samen met een doof-blind katertje,dat net zo goed gewond geraakt is in de oorlog, in zijn rugzak arriveert hij, met een pak aan cashgeld in Parijs. Hij woont in een hotel en leert de Vietnamese Tuyet kennen. Als Tolja gevraagd wordt hoe het katertje heet, geeft hij het snel de naam van de schrijver van het boek dat hij op dat moment aan het lezen is; Céline.

Kortom: Een lekkere roman om te lezen over eenzaamheid, liefde en de verschrikkingen van oorlog. Een pleidooi ook om de oorlog zo spoedig mogelijk te beëindigen. Het illustreert de beestachtigheid van het Russische leger. Dat Pieter Waterdrinker een grote liefde voor Parijs en Rusland heeft, steekt hij niet onder stoelen of banken. Ondanks de vele ellende die Waterdrinker beschrijft, een lekkere roman die je veel leesplezier geeft!