Waarom lees ik me door zo’n shortlist heen? Wil ik het zo graag beter doen dan de officiele jury? Nee, zo is het niet begonnen. Enkele jaren geleden ontdekte ik dat ik wat betreft lezen in kringetjes ronddraaide. Ik las alles van de schrijvers die ik al kende maar zelden iets van een auteur die nieuw voor me was. Ongewenst, vond ik en dus bedacht ik een manier om in aanraking te komen met auteurs buiten het mij bekende kringetje. Ik bedacht dat als ik te rade ging bij beroepslezers in jury’s van literaire prijzen dat ik dan vast terecht kwam bij nieuwe verassende auteurs. Wat dat betreft heb ik helemaal gelijk gekregen; een heleboel fantastische auteurs had ik nooit leren kennen als ik mijn eigen kringetje niet op deze manier doorbroken had. Aan de andere kant – en dat verbaasd me steeds weer – las ik ook boeken waar niet doorheen te komen was. Ook van auteurs die hun gereedschap, de taal, nauwelijks beheerste; hoe kwamen die op zo’n shortlist van beroepslezers? Geen idee, dus. Op mijn eigen website wilde ik eigenlijk alleen maar positieve recensies schrijven door alleen maar te schrijven over wat ik leuk vind aan kunst en dus literatuur. Dat lukt niet als je andermans lijstje gaat beoordelen. Dat is kortom het nadeel van het lezen van andermans shortlist. Zo zij het!

Ik heb gewacht, nog even gewikt en gewogen, maar eens moet het er toch van komen. Wie heeft er gewonnen? Wie heeft er het mooiste boek geschreven in 2021 en wie wint de Frits’ Libris literatuurprijs 2022?

Dit jaar stonden de volgende romans op de shortlist Libris Literatuurprijs 2022:

Nico Dros – Willem die Madoc maakte. Een historische roman die zich in de middeleeuwen afspeelt rond het verhaal van Reynaert de Vos.

Marieke Heitman – Wormmaan. Een roman die onderzoekt hoe maakbaar het leven op aarde is

Auke Hulst – De Mitsukoshi Troostbaby company. Een roman over de vanzelfsprekende liefde voor je kind en de moeizame liefde voor een partner tegen een science fiction achtergrond.

Deniz Kuypers – De atlas van overal. Het verhaal van zijn Turkse vader die naar Nederland emigreerde gespiegeld door zijn eigen emigratieverhaal naar de Verenigde Staten.

Renée van Marissing – onze kinderen. Het verhaal over haar drankzuchtige vader tegen de achtergrond van haar aanstaande moederschap.

Lisa Weeda – Alexandra. Het verhaal van een familie in de eindeloos bevochten Donbas in Oekraïne.

Voor de eerste prijs twijfel ik tussen ‘De Mitsukoshi Troostbaby Company’ van Auke Hulst en ‘Willem die Madoc maakte’ van Nico Dros. Twee fantastische romans waar ik enorm van genoten heb. De roman van Nico Dros had ik gelezen ver voordat de shortlist bekend werd, daardoor is de inhoud wat weggezakt. Mijn recensie heeft wel weer wat naar boven gehaald, maar toch niet alles. Ik kan me wel het gevoel herinneren toen ik het boek las; dat was geweldig. In de roman van Auke Hulst leefde ik nog niet zo heel lang geleden en de leeservaring is nog erg dicht bij me. Moeilijk hoor! Dan maar eerst nog een klein woordje over de andere vier romans; die waren het allemaal helemaal niet. Ik ga dan ook  niet vertellen welke roman ik beter vond dan de andere. Was ik het eens met de jury? Dat is al wel duidelijk: Nee! De roman die gewonnen heeft volgens de officiele jury vond ik wel aardig, ‘Wormmaan’, maar het is niet zo dat ik meteen naar de boekwinkel loop als er een nieuwe roman uitkomt van Mariken Heitman. Als ik nou eens heel eerlijk ben en helemaal geen concessies doe aan mijn gevoel, dan heb ik dit jaar twee winnaars. Alfabetisch:

• 1) Willem die Madoc maakte – Nico Dros
• 1) De Mitsukoshi Troostbaby Company – Auke Hulst

Ik laat het maar zo, denk ik; dit jaar twee winnaars