Nicht Rachel is inderdaad een indrukwekkend persoon. Een vrouw waarvoor je als man makkelijk valt. Ze ziet er oogverblindend uit. Donkere ogen, donker haar en een lief gezicht. Ze geeft je het gevoel dat ze er helemaal voor jou is en dat jouw welbehagen haar grootste zorg is. Ze geeft je het gevoel dat je meer bent dan je bent; dat je boven jezelf uitstijgt. Dat moeten de twee mannen waar de film ‘My Cousin Rachel’ over gaat, ook gevoeld hebben. Ze moeten ook het gevoel gehad hebben dat er in deze vrouw geen kwaad stak, hoewel één van de mannen toch gewaarschuwd had moeten zijn. Niet alles is goud wat er blinkt. Nicht Rachel heeft een duistere kant die je niet zomaar ontdekt. Pas als je helemaal in haar ban bent en amechtig wacht op haar liefde, dan slaat ze toe. Dan vergiftigt ze je langzaam terwijl ze je helemaal leegeet. Uitzuigt, als een vampier. Of zijn dat maar hersenspinsels? Het negentiende-eeuwse Victoriaanse decor van de film draagt zeker bij aan het femme-fatale gevoel dat opgeroepen wordt…maar is dat terecht…?

Philip vertelt zijn verhaal. Op jonge leeftijd verliest hij zijn ouders en wordt opgevoed door zijn neef. Zijn neef is als een vader voor hem. Vrouwen spelen in hun leven geen enkele rol. Later, als de hoofdpersoon al iets meer op eigen benen staat, maakt neeflief een reis door Italië en ontmoet daar de vrouw van zijn leven. Rachel. Door de brieven die de neef naar de hoofdpersoon stuurt, zien we dat er een verloop is in de liefde. In zijn eerste brieven komt neef woorden te kort om zijn liefde te beschrijven maar de stemming slaat om. De laatste brief bevat een op de binnenkant van de envelop geschreven noodoproep. Daarop reist Philip naar Italie. Maar het huis waar het stel woonde, treft hij leeg aan. Wel ontmoet hij daar de advocaat van Rachel. Die vertelt hem dat zijn neef overleden is aan een hersentumor en dat Rachel vertrokken is met onbekende bestemming.

Weer thuisgekomen blijkt dat hij van zijn neef de enige erfgenaam is. Hij erft het landgoed met alles erop en eraan terwijl de dan nog onbekende Rachel (toch zijn weduwe) niets krijgt; ze wordt niet eens genoemd. Als hij 25 jaar oud is, dan wordt hij volledig eigenaar, daarvoor heeft een voogd het laatste woord over zijn bezittingen. Maar dan wordt het bezoek van Rachel aangekondigd. Uit wraakzucht laat hij een slechte kamer voor haar inrichten en op de dag dat zij arriveert zorgt hij dat ze eindeloos moet wachten. Hij blijkt daar vooral zichzelf mee te hebben want in de stromende regen wacht hij tot het diep in de avond is. Maar dan blijkt dat ze zich heeft teruggetrokken op haar kamer en dat ze zijn diner heeft afgeslagen. ‘Als hij wil mag’ hij haar na het diner bezoeken op haar kamer. De rollen zijn daarmee helemaal omgedraaid; zij bepaalt wie wat doet en hoe hij zich te gedragen heeft. Het enige wapen dat ze heeft is haar charme. En daar valt hij voor. Meteen als hij haar ziet. Als een blok. Hij eet uit haar hand. Rachel blijkt niet alleen een uiterst aantrekkelijke vrouw, maar ook een vrije vrouw in een Victoriaanse omgeving. Ze galoppeert graag op haar paard over het Engelse platteland.

Op het moment dat hij 25 jaar oud is, vermaakt hij, verblind door liefde, zijn hele bezit aan haar. Hij vraagt haar ook ten huwelijk. Dat wijst ze af. Vanaf dat moment neemt het verhaal een duistere wending. Philip krijgt kruidenthee te drinken en wordt erg ziek. Bestaat er een verband tussen de kruidenthee en zijn ziekte? Dat kan niet anders, denk je als toeschouwer. Maar hij komt er wel weer bovenop terwijl hij steeds van haar kruidenthee te drinken krijgt. Philip krijgt aanwijzingen dat Rachel een minnaar heeft; de italiaanse advocaat. Daar lijken ook grote geldsommen naar te worden gestuurd. Maar later blijkt dat haar Italiaanse advocaat homseksueel is. Het mysterie groeit en groeit.

Toen we de bioscoop uitstapte was Josien ervan overtuigd dat we met een femme fatale van doen hadden terwijl ik het idee had dat al het slechts wat over Rachel gedacht werd hersenspinsels waren. Zelfs de noodoproep van neef uit Italie was gebaseerd op hersenspinsel want een hersentumor kan van invloed zijn op je gedachten. Josien vond dat ik net als Philip gevallen was voor Rachels charme. Laat ik dit zeggen; dat is zo, want Rachel Weisz vind ik een erg knappe, aantrekkelijke vrouw. Hoewel…haar film ‘Denial’ vond ik helemaal niets.

Al met al een leuke film. Niet eentje waar je mee blijft rondlopen, maar zeker niet onaardig.