Wat heeft Internet nou te maken met het schrijven van een stukje? Bij mij: Een heleboel. Internet levert mij alle informatie die ik wil hebben. Als die informatie er niet is en ik heb er wel op gerekend, dan stokt het. Vandaag is internet niet vooruit te branden. Knarsetandend probeer ik van alles. Ik type een zoekterm in op Google en vervolgens is het wachten geblazen. En nog eens wachten geblazen. En dan, heel langzaam, komt de lijst van sites tevoorschijn. Maar dat is nog geen informatie. Daarvoor moet je een site bezoeken. Wachten, wachten en nog eens wachten. Mijn maag komt ertegen in opstand. Ik voel mijn bloeddruk stijgen. Ik reset internet ik reset mijn computer. Maar het haalt niets uit. Ik word er helemaal gek van. Ligt het soms aan mijn pc. Even kijken op mijn iPad. Daar dezelfde zoekterm op Internet. Wachten en nog eens wachten en na lang wachten een antwoord. Ook daar beroerd internet. Mijn handen verkrampen een beetje. Hoe nu verder. Waarom heb ik zulk slecht en traag internet. Wie doet mij dat aan? Ik zie het misprijzende gezicht van een van mijn zoons voor me terwijl hij naar het modem kijkt dat ik van UPC heb gekregen. UPC dat tegenwoordig ZIGGO is geworden. En mijn zoon kijkt laatdunkend naar het modem. ‘Je internet is wel goed, maar dat modem is crap.’ Oké, daar ligt het dus aan. Maar meestal heb ik geen klachten. Meestal type ik ‘ramp kerncentrale’ en spoelen alle nucleaire rampen met kerncentrales zijn over me heen. Als de laatste Tsunami die de kerncentrales in Japan verwoestte. Zo snel dus.
Vandaag niet. Vandaag raak ik gefrustreerder en gefrustreerder. Ik voel me compleet gestrest. Ik wil snel Internet! Ik wil kunnen zien wat ik zoek. Ik wil informatie die ik wil. Alles! Zoals ik gewend ben. Anders geen stukjes. Zet ik helemaal niets op papier! Mensen, wat word ik daar gek van.
Goed, dan maar uit mijn hoofd. Jezus dat valt niet mee. Zonder adequate informatie bij de hand. Met een klein beetje informatie…
Nee, ik kap ermee. Vandaag schrijf ik niet veel. Zonder Internet ben ik nergens. Zonder Internet ben ik tegenwoordig alleen nog maar bezig om weer mét Internet te zijn. Met snel Internet, want ik wil ook niet wachten. Mensen die geen verandering willen, begrijp ik wel, maar het is onzin. Elke dag, elke seconde verandert de wereld. Ja kan het niet tegenhouden. Mijn kinderen zijn geboren in een tijd dat Internet er alleen nog maar was voor ingewijden. Met behulp van UNIX-commando’s kon je een heel klein beetje communiceren met een handjevol andere fanatici. Nu is Internet nergens meer weg te denken. Dat mensen weer hun straat van vroeger terug willen met een etnisch eenvormige bevolking is net zo idioot als een leven zonder Internet. Het gaat niet meer en het kan niet meer. Tegen beter weten in blijf je altijd verlangen naar die periode dat een ander voor je zorgde en alle problemen van je vandaan hield. Naar vroeger toen alles zoveel beter leek. Waarom beseffen mensen dat niet? Waarom gaan ze in zee met onbetrouwbare politici die uitsluitend op dat gevoel inspelen? Waarom?
Ik wou dat ik weer lekker snel Internet had; word ik ook een heel stuk minder chagrijnig van.