Ik heb in de loop van mijn leven in meer of mindere mate aan venustrafobie geleden. Deze fobie was op z’n hevigst toen hij eigenlijk het minst welkom was. In de tijd dat ik op een leeftijd was waarop de woorden tieten en kut me al opwonden voordat er een meisje of vrouw aan vast en omheen zat. Dat was ook juist de leeftijd waarop veel meisjes uitvonden wat voor impact ze konden hebben op mannen…op mij. Neem bijvoorbeeld Annabel Visser uit 5 VWO in 1977. Een meid met een vurige vulva, zullen we maar zeggen. Ze maakte jongens gek van onvervuld verlangen. Ze gaf de indruk dat ze een erotische veelvraat was. Die indruk was niet gewóón opwindend, maar heel erg opwindend. Als ik een beetje moeite deed, dan…etc. Er zal veel loos zaad gevloeid zijn om haar. Op Internet kwam ik de Annabel Visser tegen van 2021. Ik zag haar verschijning op youtube en herkende haar meteen. Jini van Rooijen heet ze en omdat ze haar brandende vagijn verpakt als kunstobject heeft ze zowaar een artiestennaam: Jini Jane. Ze schijnt tweede of derde jaars filosofiestudente te zijn en heeft zich aangesloten bij een clubje kunstenaars vol opgeblazen pretenties. Hoewel…in één van de filmpjes wordt haar mening gevraagd over kunst en dan zegt ze dat ze er eigenlijk geen verstand van heeft. (na enig zoeken vond ik dat ze nog maar een paar jaartjes geleden in de redactie zat van de schoolkrant van het Rotterdams Montessorilyceum. Ze interviewde een leraar: “Wat is je lievelingskleur?” Kortom, ook toen al was ze messcherp!)

Psychologen zullen vast menen dat ik hier mijn venustrafobie probeer te beteugelen en misschien hebben ze daar ook wel gelijk in.

Wat ik begreep is dat onze Jini d’r clitoris in klinkende munt wilde omzetten door een pornokanaal te beginnen. Hiervoor maakte ze een advertentieclip om mannen te lokken om te acteren als pik op poten. Maar ondanks dat ze haar billen hoerig omhooghoudt, klaar om elke penetratie warm te ontvangen, reageerden er weinigen. Jini is wel geil, maar niet bijzonder. Kleine tietjes, bolle ogen, een te lange rug, een vormeloos kontje, hoge haarinplant. Niet echt lelijk maar ook nou niet iemand van…nou ja…je weet wel, mannen gingen niet voor haar in de rij staan. Een beetje een ouwelijk gezicht waarin je haar verdere leven in een kleurloze Vinex wijk aan ziet komen.

Pornokanaal geen succes, dus dan maar wat anders bedacht: Links meisje wil geneukt worden door Geenstijl reaguurders om de kloof tussen links en rechts te overbruggen. Daar sloeg een deel van de media wel op aan. Maar desalniettemin kwamen er maar weinig rechtse rakkers op Jini’s geile annonce af ondanks aandacht in de media.  Met zulke vrouwen kan het best fout met je aflopen waarna hoon en vernedering op de loer liggen, moet menig rechtse rakker gedacht hebben. En terecht. Slechts één rechtse vermeende penisatleet wilde de uitdaging aannemen: Sid Lukkassen. Iemand die – spijtig genoeg voor hemzelf – in de spiegel iemand anders ziet dan wij. Hij ziet een niet te versmaden Adonis terwijl wij een wat vadsige autist zien. En ja, Jini kleedde hem uit en hoon en vernedering werd zijn loon. En Jini? Jini noemde het een kunstproject.

Moraal: Soms jammer dat ik aan venustrafobie lijdt, maar godzijdank behoedt het mij voor een afgang als die van Sid Lukkassen. Qua seks is het met mij helemaal goed gekomen, trouwens.