Ik lees te weinig thrillers om er iets verstandigs over te kunnen zeggen, maar misschien moet dat ook niet; moet ik gewoon opschrijven wat ik ervan vind. Spannend! Zonder meer. Er gebeurt veel in relatief weinig bladzijden. Zeker als je net met een zucht van verlichting de roman ‘Stemvorken’ van A.F.Th. van der Heijden hebt dichtgeslagen. Nou is dat wel extreem; in die roman gebeurt werkelijk helemaal niets: Een avondje doorzuipen en een beetje kletsen en een wandelingetje in het Amsterdamse bos gevolgd door een sekspartijtje, allemaal uitgesmeerd over 350 pagina’s. Neem dan de roman van Esther Verhoef; een zwik moorden, zwaargewonden, vechtpartijen, een onwillige puberdochter, een paar sekspartijen, inbraken (een stuk of wat) en eigenlijk is dat nog lang niet alles en dat in slechts 200 pagina’s. Zoveel opeenvolgende actie doet je duizelen, maar het zorgt er ook voor dat je doorgaat met lezen en niet meer kunt stoppen. Het is verdomd spannend allemaal maar ook best onwerkelijk. Het zijn wel heel veel toevalligheden achter elkaar en de beslissingen die de personages nemen zijn vaak wel heel dom en tegennatuurlijk.
Hoewel de roman verteld wordt vanuit verschillende perspectieven, is er wel degelijk een hoofdperspectief. De belangrijkste verhaallijn zien we door de ogen van dierenarts Emmeke van Eerd. Ze woont samen met haar dochter Vegas in de woning bij de dierenartsenpraktijk waarvan ze werknemer is. De praktijk ligt afgelegen in een bosrijke omgeving maar desalniettemin een zeer drukke praktijk waar drie dierenartsen werken die honden, katten en konijnen behandelen. Op een nacht heeft Emmeke nachtdienst en dan wordt er aangebeld bij de praktijk…
Door de ogen van Emmeke d’r dochter Vegas zijn we getuige van de wederwaardigheden van een ontluikende en experimenterende veertienjarige. Ze is geboren uit een ‘vergissing’ van haar moeder en kent haar vader niet. Ze experimenteert met de liefde voor grote stoere jongens die niet per se het juiste pad willen bewandelen en ze verlangt vreselijk naar haar vader, die dus een ‘misstap’ van haar moeder was. Met die vader komt het wel…oke, vertellen we hier niet. Dat moet je zelf lezen. Moeilijk hoor om zonder de inhoud te verklappen iets te vertellen over een thriller!
Wat me opvalt is dat een vrouw die doorgestudeerd heeft zoveel slechte beslissingen neemt. Eigenlijk is daar de roman op gebaseerd. Had ze een juiste beslissing genomen dan was het snel over met de spanning en de roman. Dat begrijp ik wel, maar dat is meteen ook de zwakte. Op een zeer logische handeling, namelijk het helpen van een mens in nood (ook al voelde ze zich daar eigenlijk niet toe in staat omdat ze dierenarts is en geen mensenarts) volgen slechte beslissingen die ervoor zorgen dat het verhaal verder kan, maar die in mijn ogen echt niet passen bij een personage die vele jaren universiteit achter d’r kiezen heeft. Je hoeft natuurlijk niet alle vertrouwen in politie en justitie te hebben, maar zo weinig als de personages uit deze roman het hebben, zie je weinig. Daardoor wordt er veel detectivewerk verricht en voor eigen rechter gespeeld. Dat wijkt in mijn ogen erg af van het normale leven en dat maakt de roman wat oppervlakkig; literatuur wil ons vaak in zekere zin een spiegel voorhouden en de spiegel die deze roman je voor houdt reflecteert een verknipt beeld van de werkelijkheid.
Voor mij hoeft niet elke geschreven letter serieus te zijn en diepgravend; ik heb deze roman met verschrikkelijk veel plezier gelezen en ben er een dagje aan verslaafd geweest. Mijn kapsones weerhoudt mij ervan om meer thrillers te lezen. Ik moet zo nodig hoogdravende literatuur lezen… Aan de andere kant heb ik wel pogingen gedaan, maar veel thrillers zijn belabberd geschreven en dan lukt het me niet om van zo’n roman te genieten. Dat geldt absoluut niet voor deze roman. Integendeel, hij is erg goed geschreven en heel erg spannend…maar wel met wat aantekeningen (zie hierboven…)