Ik ben een paar generaties teruggegaan in mijn familiegeschiedenis en hoewel ik niet alle takken heb nagegaan tot in het verre verleden, ben ik wel zover in de tijd teruggegaan tot ik in de periode terecht kwam toen het bezitten van mensen nog mocht. Van de lijntjes die ik heb nagelopen kan ik met heel veel zekerheid zeggen dat er nooit iemand was die slaven bezat. Sloebers. Een familie van arme sloebers. Mensen die met moeite de eindjes aan elkaar konden knopen. De Van Kleef tak heb ik hier op mijn site zelfs uit de doeken gedaan omdat er in de verste verte een minuscuul lijntje naar Fre Cohen loopt. En wat kom je dan tegen; slachters, slagers, doodgravers en een schijvenslijper – zo ongeveer het laagste baantje in de diamantindustrie -. Bovenste beste brave mensen die er met zijn allen voor gezorgd hebben dat ik nu op aarde rondloop, maar geen mensen die de wereld veranderd hebben of steenrijk geworden zijn door anderen uit te buiten. Niets van dat alles. En niemand is, voor zover ik weet, ooit naar de Oost of de West geweest.

Een familie die zich wel zorgen mag maken over hun voorouders, woonde op de plek waar we nu zijn neergestreken. We hebben onze tent mogen opzetten in de boomgaard van Markies Clermont-Tonnere bij het kasteel…Chateau de Bertangles. Een plaatsje in de buurt van Amiens. Het is wel duidelijk dat de Markies en zijn familie jarenlang geleefd heeft van het uitbuiten en knechten van andere mensen. In feodale verhoudingen of kapitalistische…what’s the difference? Of de familie ook bezittingen had in overzeese gebieden en dus eventueel plantages bezat waarom arme drommels werkten in absolute horigheid, kan ik niet beweren, maar dat ze andere mensen het vel over de neus hebben gehaald, dat is wel zeker. Kennelijk waren ze in 1789 niet zo gehaat dat de gehele familie zonder hoofd eindigde, maar toch; als je een kasteel kan laten bouwen of bezitten dat er zo uitziet als het Chateau de Bertangles dan moet je wel mensen uitgebuit hebben.

Van die uitbuiting profiteerden eerst zij. Nu mogen wij er ook van genieten. De achter- achterkleinkinderen van de uitgebuitenen, de vertrapten en ook de mensen die toen in eigendom waren en nu hier in Europa wonen, mogen zich vergapen aan de schoonheid die over de ruggen van hun voorouders is gecreëerd. En dat de smaak van de Markies Clermont-Tonerre niet verkeerd was, kunnen we hier overal zien. Morgen gaan we een rondleiding door het kasteel krijgen en daar verheug ik me enorm op. Alleen al door het gesmede toegangshek waardoor je vol zicht hebt op het enorme kasteel. Als je zo een hek laat maken, wat moet er dan wel niet allemaal binnen in het kasteel aan schoonheid te zien zijn? Op het hek zijn diverse jachtafbeeldingen te zien. Jagende dieren en prooidieren. Verfijnd gesmeed in ijzer. Dat de dieren in de bossen leefden wordt weergegeven in de blaadjes boven de dieren. Zo kunstig en met artistiek vakmanschap gemaakt. Die blaadjes doen het hem. Het kasteel zelf ziet er wat verlaten uit, maar de tuin is prima onderhouden. De boomgaard, waar wij in mogen kamperen is wel weer verwaarloosd. De notenbomen zien er goed uit, maar die hebben ook niet veel onderhoud nodig. De rest van de fruitbomen is niets meer.

Morgen dus, dan krijgen we een rondleiding en kunnen we de dingen bewonderen waarvoor onze voorouders zijn geknecht, hebben hongergeleden en zijn uitgebuit. En de markies. Volgens geliefde J. dacht ze in een bijgebouwtje leven te zien…wie weet leeft de adellijke familie nu daar. Verarmd, maar met de heilige missie om dat fantastische bouwwerk in al haar glorie te laten voortbestaan!