Sylvana Simons…wie? Nou, Sylvana Simons. Nou en. Wat wil je daarmee zeggen? Ik vind haar apart. Ze volgt dezelfde weg als Geert Wilders.  Dat is toch apart? Racisme, dat is hun beider ding. Tegengesteld, misschien, maar hetzelfde in de diepste kern. Kuzu en Öztürk? Nee, die hebben daar helemaal niets mee te maken. Die leven in hun eigen Turks/Marokkaanse islam bubbel. Ik hoop dat ze net als de SGP hun hoogste aantal zetels bereikt hebben en dan vanuit de marge blijven roepen. Bij Sylvana Simons is dat wel even anders en bij Geert Wilders ook. Beiden doen ze een beroep op de moraal. Wij hebben geleerd dat discriminatie en racisme fout is. Dat mag niet. Als Sylvana Simons haar politieke issues op tafel gooit, dan voelen we ons als netjes opgevoede witte mensen meteen al schuldig. Daardoor krijgt die knappe zwarte vrouw van alles van ons gedaan. Aan de andere kant willen we vaak ook graag tegen onze goede opvoeding ingaan. Dan zijn we bij onze geblondeerde heer aan het goede adres. Hoezo mogen we niet discrimineren; we wonen toch in ons eigen land? Baas in eigen land…

Zowel Sylvana Simons als Geert Wilders hebben een vergelijkbare weg bewandeld van heel gewoon en weinig opvallend naar extreem en steeds in het middelpunt van de belangstelling.  Geert Wilders begon als keurig VVD Kamerlid. Heel verschrikkelijk lang geleden werd er door de EU onderhandeld met Turkije over haar mogelijke toekomstige lidmaatschap. Dat vlotte niet. Er was een moment waarop besloten moest worden: Doorgaan met onderhandelen of stoppen. De VVD wilde doorgaan met onderhandelen maar Wilders niet en dus werd hij uit de fractie gezet. Vanaf dat moment ontwikkelde hij zich tot de racist die hij nu geworden is. Sylvana Simons begon al VJ maar bleek zo goed gebekt dat ze al snel een televisiepersoonlijkheid werd. Volgens mij werd haar antiracisme standpunt getriggerd door een gesprek waar ze aanzat met onder anderen Martin Simec. Hij nam het woord ‘zwartjes in zijn mond. Vanaf dat moment is ze zich gaan ontwikkelen tot de antiracisme activiste die ze nu is. Beiden worden extreem bejegend: Op handen gedragen of diep gehaat. Beiden hebben constante beveiliging nodig.

Je zou zeggen dat deze linkse jongen meer op heeft met Sylvana Simons dan met Geert Wilders.  De laatste is mijn natuurlijke tegenstander en dat blijft hij voorlopig. Met Sylvana Simons ligt het ingewikkelder, maar toch eenvoudig. Iemand die antiracisme predikt maar de joodse gemeenschap in de kou laat staan die kan mijn vriend niet zijn. Bij1 en Denk zijn de twee partijen die categorisch weigeren de joodse gemeenschap in bescherming te nemen. Wat antiracisme! En dat heb ik het nog niet gehad over het spreken over politiegeweld terwijl niemand nog precies weet wat er is gebeurd, zoals nu aan de hand is.

Heeft het zin om Geert Wilders en Sylvana Simons met argumenten te bestrijden? Nee. Helemaal niet. Dat lijkt misschien zo, maar men bereikt het tegenovergestelde van wat men bereiken wilde. Volgelingen van die twee doen dat niet op basis van de ratio maar op basis van emotie. Hoe meer ze in de hoek gedrukt worden en uitgekotst worden door de andere politieke partijen hoe populairder ze in sommige kringen worden. De rebel tegen het establishment. Het devies is wat mij betreft: Oppikken van issues waar de maatschappij wat mee kan (Turkije niet in de EU, Zwarte Piet laten veranderen), verder een soort van negeren. Dat denk ik.  Maar ja, ik heb ook de wijsheid niet in pacht.