Ik weet heel goed wat liefde is. Daarom denk ik dat ik me ook heel goed kan voorstellen hoe het voelt als me een geliefd persoon wordt afgenomen. De foto van Anne Faber staat op mijn netvlies gebrand. Een heerlijke jonge vrouw. Intelligent, zo te zien. Een vrouw om zielsveel van te houden. Iemand die de maatschappij veel goeds gaat geven. Ongetwijfeld geliefd door velen. Dochter van ouders. Ik heb alleen zonen en ik ben gek op ze. Het idee dat er iets naars gebeurt met één van hen bezorgt me al een slapeloze nacht. Ik denk dat ik van het mogelijke ongeluk dat een dochter kan overkomen nog veel langer zal wakker liggen. Anne Faber is bijna een symbool geworden van goedertierenheid. Nu, helaas, van vermoorde goedertierenheid.

Michael P. daarentegen, is helemaal niets waard. In economisch perspectief geplaatst is hij een ramp. Een miskoop. Hij kost de maatschappij kapitalen en zal nooit iets teruggeven. Emotioneel is hij een regelrechte disaster. Hij geniet ervan anderen leed te bezorgen. Er zijn weinigen die van hem houden. Misschien zijn moeder. Ze kan het niet laten. Hoewel zij zich ook zal afvragen wat voor een monster ze door haar vagina heeft geperst. Michael P. kan nooit meer vrijkomen. Hij moet naar een extreem beveiligde gevangenis. Niet voor straf maar om de maatschappij tegen hem te beschermen. Een onoplettendheid kan de maatschappij zich niet veroorloven. De kans dat hij dan een waardevol en geliefd persoon iets verschrikkelijks aandoet, is groot. Oprecht denk ik dat we met zijn allen er beter aan doen om hem te doden dan te laten leven. Ook voor zichzelf gaat hij een onverteerbaar leven lijden. Hij verlangt er immer naar om iemand verschrikkelijk te mishandelen en dat verlangen mag en kan hij niet vervullen… Is de dood dan niet de juiste oplossing? Stilletjes in zijn cel laten inslapen?

Nee, zelfs voor Michael P. is de doodstraf geen enkele optie. De doodstraf is een definitieve straf. Een straf die je niet meer terug kan draaien. Als de doodstraf aan Michael P. opgelegd kan worden, dan kan het ook bij anderen. De maatschappij bevindt zich dan op een hellend vlak. Het moet zich dan opnieuw gaan bezinnen op de vraag wat ‘wettig en overtuigend bewezen’ precies betekent. In een aantal recente gevallen zou ‘wettig en overtuigend bewezen’ zijn dat iemand iets gedaan had waarvoor zeker de doodstraf zou zijn opgelegd indien dat mogelijk was. Ik zie nog het van haat en woede vertrokken gezicht van de rechter voor me die het oordeel velde over Lucia de B. Ze zou een massamoordenaar zijn. Ongetwijfeld had ze niet meer geleefd als die finale straf er was geweest. Maar toch bleek ze onschuldig. Niet gewoon onschuldig maar heel erg onschuldig. Ze bleek een bijzonder liefdevolle vrouw maar een notoire pechvogel.

Michael P. is helaas een monster waarmee we om moeten gaan. Even moesten de advocaten het ontgelden die de man hadden geadviseerd om niet mee te werken aan onderzoek zodat hem geen TBS kon worden opgelegd. Maar dat moet ik ook verwerpen; iedereen heeft recht op verdediging…iedereen. Aan de andere kant denk ik dat de rechtstaat wel iets moet doen met mensen die een ziekmakend misdrijf plegen en niet meewerken aan het onderzoek. Misschien moet de rechter dan verblijf op een longstay gesloten afdeling in een forensisch psychiatrisch ziekenhuis kunnen opleggen…ter observatie.