Ik hou van kastelen. Ook van nepkastelen. Kastelen die middeleeuws aandoen, maar dat helemaal niet zijn. Droomwerelden. Ik hou er wel van. Ik ben niet de enige. ‘Game of Thrones’ of de verfilming van Tolkiens ‘Lord of the rings’ zijn net zo goed eigentijdse reconstructies van een geïdealiseerd middeleeuwen. Grote kastelen met dikke muren. Onverschrokken helden die de hoofden van hun tegenstanders splijten. Mooie jonkvrouwen en behendige strijdsters. En tenslotte in veel verhalen een duidelijke scheiding tussen goed en kwaad. Men houdt wel van reconstructies! De laatste jaren heb ik enkele min of meer gereconstrueerde kastelen bezocht. Kastelen waarin de middeleeuwen van een nieuw jasje werden voorzien. Neu Schwanstein bijvoorbeeld bij Garmisch Partenkirchen. Gebouwd door Ludwig van Beieren, gebaseerd op Wagners opera’s. Met wandschilderingen en -versieringen die allemaal verwijzen naar Wagners heldenverhalen. Of bijvoorbeeld ons eigen kasteel De Haar. Ook gebouwd in dezelfde romantiek door architect Pierre Cuypers. Gisteren bezochten we het kasteel van Pierrefonds. We hebben onze tent op wandelafstand van dit kasteel opgezet. In de stromende regen liepen we naar het kasteel.
Het kasteel domineert het dorpje Pierrefonds. Het intimideert haast met al haar torens. Dichterbij gekomen zie je dat in elke toren een groot beeld van een woeste, stoere ridder is geplaatst en weet je eigenlijk al dat het nep is wat je ziet. Maar leuke nep. Alles is groots en meeslepend in de burcht. De beelden die je overal ziet, van waterspuwers tot jonkvrouwen, je voelt middeleeuwen en je denkt romantiek. Maar dit kasteel is wel met heel veel gevoel opgebouwd. Bovendien is het gebouwd als een renovatie van de burcht die er al stond. Maar dus ernstig ‘verbeterd’. Zo laat de romantiek ook haar sporen na in het van cultuurschatten vergeven Frankrijk.
Toen ik door de grote zaal liep, de zaal waarin rechtgesproken had moeten worden en waar de heerser op zijn troon had moeten zitten, moest ik erg denken aan de scene waarin Gandalf met Pipin door de ‘Hall of Kings’ naar de stadhouder loopt. Overdaad! Maar erg grappig en erg mooi gedecoreerd. Iets minder beelden van koningen in Pierrefonds dan in Lord of the Rings, maar best indrukwekkend. Langs de wanden van de enorme zaal hadden harnassen moeten staan. De staanders die de kurassen overeind hadden moeten houden stonden er wel, maar de harnassen zelf niet. Geen idee waarom ze er niet stonden.
Opmerkelijk was de ingang van de kapel. Daar stond de architect himself verkleed als Jacobus. Grappig dat hij zichzelf op zo’n manier vereeuwigde. Mocht je in de buurt komen van Compiegne en Pierrefonds dan is een bezoekje aan het kasteel echt de moeite waard.
