In ons huis staat inmiddels overal iets te fermenteren. Een uitvloeisel van de cursus die ik eergisteren heb gehad. Als ik de deur van de koelkast opendoe, komt me een stevige zuurkoollucht tegemoet. We hebben met verschillende groentes geëxperimenteerd. Wat er in mijn koelkast staat te geuren is half rodekool, half rettich met diverse ‘rodekool kruiden’; laurier en kruidnagel en om het allemaal wat extra pit te geven, een stukje rode peper. Het is een zachte, paarse kool geworden. Zachtzuur met een lekkere bite. We mengen een pluk van deze gezuurde salade door de ijsbergsla. Heerlijk. Bij deze pot is het fermentatieproces succesvol verlopen. Verder heb ik een pot miso op de afzuigkap. Van miso kan je nu nog moeilijk spreken. Een pot gestaafmixerde bonen met gefermenteerde rijst. Ik reken erop dat ik pas over een maand of drie iets van de miso ga zien. Tot die tijd zal het een soort ongedefinieerde, niet bijster lekker ruikende, bonenpuree zijn.

Het belangrijkste nu, zijn mijn pekelkomkommers. Ik ben heel benieuwd wat dat gaat worden. Ik heb twee supermarkt komkommers in stukken gesneden en in een weckpot gestopt. Daarover heb ik pekelwater gegoten tot de komkommerstukken onderstonden en de pot afgesloten. Tweemaal daags doe ik de pot eventjes ietsje open om de gassen eruit te laten. Vanochtend de eerste ochtend zonder gassen en ik zie dat de komkommerstukken zijn veranderd. Ze lijken ietsje glaziger te zijn geworden. Ik denk dat ik zaterdag ga proeven. Als dit experiment slaagt, dan weet ik wat ik met een deel van mijn gele komkommers ga doen. Tenminste, als het weer lukt om ze te kweken.

Behalve afgelopen jaar, toen alle kiemplantjes door de slakken werden opgegeten, hebben wij alle afgelopen seizoenen gele komkommers in onze tuin gehad. Doorgaans legde ik daar een groot deel van in. Zoetzuur met diverse kruiden. Het jaar voor het afgelopen jaar, hadden we zo verschrikkelijk veel komkommers, dat we er nog steeds potten van hebben. Afgelopen zaterdag maakte ik er eentje open om bij mijn broodjes zelfgemaakte worst te eten. De komkommer was, na anderhalf jaar, nog knapperig en heerlijk qua smaak. Maar…deze jongen is diabetespatiënt… Pekelkomkommers zijn wellicht veel gezonder dan de zoetzure. Vandaar mijn experiment. Anders kan ik natuurlijk altijd nog zoet zure komkommers maken met zoetstof. Het voelt wat minder puur en deze hobbykok houdt erg van puur, vandaar: liever niet.

Met fermenteren en dromen van het komende seizoen hou ik de ellende van mijn werk goed op afstand. Afgelopen september kregen we te horen over het onderzoek naar een reorganisatie; in november hoorden we wat dat inhield (hoeveel mensen er ontslagen zouden worden); in februari mogen we solliciteren op onze eigen functie en in maart krijgen we te horen of je ontslagen bent of niet. Sommige van mijn collega’s zijn zo’n beetje dag en nacht bezig met de vraag of ze het zullen overleven. Ik zet het van me af met hobbykok spelen en fermenteren. Lukt me aardig. Maar ik merk dat ik toch meer met die reorganisatie bezig ben dan me lief is.