Gisteren was ik tijdens het journaal getuige van zwaar lijden. Eerst dacht ik dat de gezichtsuitdrukkingen onbewogen waren, maar dat was niet zo. Gezichten werden in de plooi gehouden. Het gezicht van de tweede rechter tijdens de uitspraak in de verkrachtings- en moordzaak op Nicole van der Hurk. De eerste rechter sidderde tijdens het voorlezen van het vonnis. Angst stond in d’r ogen. De andere, blonde rechter, hield haar gezicht strak. Maar bij haar was het lijden voelbaar en zichtbaar. Twee vrouwen voor een onmogelijke taak. Waarschijnlijk zelf moeder. Ze hebben alle gruwelijke details over de moord en verkrachting van het vijftienjarig meisje moeten wegen en kwamen tot de slotsom dat de zekere dader niet met zekerheid aan de moord gelinkt kon worden; er bleef twijfel.

Jos de G. is een gevaarlijk persoon. Dat heeft zijn verleden uitgewezen. Hij zat regelmatig in de gevangenis en had ook al een TBS traject achter zich liggen. Hij gebruikt mensen als toiletpapier; je veegt je reet ermee af en daarna spoel je ze door de plee. De man is een levende bom die elk moment afgaat maar die steeds niet zulke ernstige dingen, bewijsbaar, doet dat je hem levenslang kunt opsluiten. Wellicht zou dat de oplossing zijn om veel menselijk leed te voorkomen. Terwijl ik dit opschrijf twijfel ik net zo hard want wat ken ik die Jos de G. nou helemaal. Ik heb zijn foto gezien en ik heb gehoord dat bewezen is dat hij het meisje heeft verkracht en ik heb gehoord dat hij een ex-TBS klant is en veel in de gevangenis heeft gezeten. Hoe kan ik daar conclusies uit trekken over het specifieke geval Nicole van der Hurk? Ik voel me ook langzaam indalen in het hoofd van de rechters. Ook als het voor je gevoel overduidelijk is dat de dader de dader is, moet er wettelijk en overtuigend bewezen worden dat de dader ook de dader is. En dat laatste…dat was moeilijk.

Wat ik begreep was het volgende: Op of in het lichaam van de vijftienjarige Nicole waren spermasporen aangetroffen van drie mannen: Haar vriendje, Jos de G. en een nog onbekende ander. Wie was die onbekende ander? Die onbekende ander bepaalde het vonnis dat de rechters konden vellen over Jos de G. Had Nicole ook een verhouding met die onbekende? Of…was ze, nadat ze verkracht was door Jos de G. ook nog misbruikt en daarna vermoord door die onbekende. Ik begreep dat uitgesloten was dat Nicole er twee vriendjes op na hield. Dan blijven er niet veel scenario’s over. En vanuit die scenario’s kon men niet zonder meer de conclusie trekken dat Jos de G. ook de moord heeft gepleegd…

Ik denk dat de rechters zich heel erg bewust waren van het lijden van de vader van Nicole. Maar ook dat ze de wet moesten toepassen. Daarbij konden ze de moord niet voor honderd procent zeker toewijzen aan Jos de G. Ik ben blij dat ik geen rechter ben geworden.  Ik zou vooral het leed voelen van de vader. Nauwelijks te beseffen. Dat je liefde, je licht en je leven zo om het leven wordt gebracht… En dat je een dader in handen hebt…in ieder geval de dader van het schenden van je dochters lichaam…