Ik hou van discussiëren en argumenteren. Daarom ga ik even helemaal niets zeggen over de ratten die uit hun holen zijn gekropen. Ik ga daar niets over zeggen. Ratten houden niet van argumenten. Racisme is een rat die in eenieder van ons zit. Velen hebben die rat in een kooitje gestopt. Dat kooitje heet fatsoen. Anderen hebben dat kooitje niet. Die ratten wachten tot ze iets lekkers zien om ongebreideld naar buiten te komen. Sylvana Simons was iets lekkers, kennelijk. Voor ratten zijn er nauwelijks belemmeringen om hun vuil te spuien. Dat kooitje van fatsoen zorgt ervoor dat we in betrekkelijke harmonie kunnen samenleven. Sylvana Simons krijgt nu veel over haar heen. Dat vind ik verschrikkelijk jammer, want ik sta in veel opzichten lijnrecht tegenover haar en voor mijn goede fatsoen kan ik nu nauwelijks met haar argumenten in discussie.

Of toch…Gisteren vertelde Sylvana bij Pauw dat ze ervan beschuldigd wordt dat ze alle blanke Nederlanders racisten vond. Dat was volgens haar niet zo. Ik geloof ook niet dat ze dat gezegd heeft. Ik weet wel iemand die dat wel opgeschreven heeft. Dat is professor Gloria Wekker.

Sylvana Simons gelooft dat je mensen kunt opvoeden tot niet-racisten. De bewering dat alle mensen met een wit velletje racisten zijn, komt helemaal voor rekening van Gloria Wekker. De bewering van Gloria Wekker is flauwekul; in principe zijn we allemaal racist. De oplossing voor racisme is vermenging. Laat iedereen met iedereen dwars door alle culturele en religieuze ketenen heen met elkaar kinderen krijgen en het eindigt met een ongedefinieerd Nederlands (want woont in Nederland) mens. Beetje gekleurd, beetje wit. Een gelukkig mens, denk ik. Maar ook dit Nederlandse mens zal onderscheid zien met de Duitse mens. Racisme is eigenlijk niet op te lossen doordat het in onze natuur zit. We horen graag bij elkaar. We horen graag bij een groep min of meer gelijken. Dan heb je vanzelf mensen die er wel en die er niet bij horen. We kunnen er eigenlijk niet veel aan doen. Racisten zijn we allemaal. Allemaal. Racisme is een rat die in ons huist en bij velen zit die rat in een kooitje dat we fatsoen noemen. Bij anderen loopt hij vrij rond en komt hij bij het minste geringste naar buiten.

Gloria Wekker richt haar peilen op de mensen met het sterkste kooitje en ontkent dat ‘mensen van kleur’ (jekkie jakkes wat lelijk) ook de rat van het racisme in zich hebben. Flauwekul, die rat woont bij iedereen! Wekker verklaart het racisme van die witte Nederlanders uit Neêrlands geschiedenis. De geschiedenis van kolonialisme en slavernij waarin de blanke steevast de gekleurde mens overheerste. Mijn stelling: Nederland heeft geen koloniaal verleden; Indonesie en Suriname wel. Nederland heeft geen slavernijverleden: Suriname wel. Voor het over- overgrote deel van de bevolking waren kolonialisme en slavernij een ver-van-mijn-bedshow. De mensen die hier woonden worstelden in de drassigheid om boven te blijven. Van zwarte mensen in landen ver weg hoorden ze via de missie. ‘Moriaantje zo zwart als roet’ was een leuk liedje omdat het ons de droom gaf dat het leven elders op de wereld vrolijker was dan hier in de miezerige druilerigheid van november…