We waren opgewonden, Stein, Pim, Marcel, Mark en ik, toen we tijdens de eerste pauze de school uitliepen. We zette koers naar de Gerrit van der Veenstraat. Tegenover de Gerrit van der Veenschool was een plantsoentje en in dat plantsoentje stonden banken en één van die banken was ons doel. Daar ging Stein ons iets heel bijzonders laten zien, had hij verteld; erg geil.  We verkneukelden ons, onderweg. Pim deed een poging om Marcel pootje te haken, maar niet Marcel raakte uit evenwicht, maar juist Pim zelf. We lachten hem uit. Pim gaf mij een zet zodat ik tegen Marc aan liep. Allemaal erg ingewikkeld, maar zo gaat het met jongens van dertien die iets heel geils tegemoet lopen. We kwamen bij het bankje. Stein keek spiedend om zich heen. Wij ook, al wisten we niet precies waarom. Maar toen de kust veilig was, haalde hij een halve stoeptegel weg. Die halve stoeptegel bedekte een gat en in dat gat ontwaarden wij een plastic tasje met inhoud. Stein pakte het tasje en we zagen langwerpige boekjes in dat tasje. Met veel gevoel voor theater pakte Stein het bovenste boekje eruit en opende het boekje zomaar op een pagina en toen viel mijn mond open.

We waren er allemaal even heel erg stil van. Wat we daar zagen was behoorlijk…nieuw. Een vrouw zat helemaal in haar blootje wijdbeens op een man met een stijve piemel. Die piemel verdween in haar volle bos schaamhaar. De vrouw keek alsof ze in hoger sferen was. De man z’n gezicht was verborgen achter de vrouw, maar zijn hand was wel zichtbaar en die omvatte één van haar borsten. We keken. En we keken. En toen griste Pim het boekje uit Steins hand. ‘Even van dichtbij bekijken’, zei hij. En hij hield het blaadje voor zijn neus. ‘Wat een grote tieten!’ Riep hij.  Ik slikte wat opgehoopt speeksel weg en hervond mijn evenwicht en mijn stem. ‘Candy’ heette die boekjes. Porno in de jaren zeventig! De Candy…ik was diep geschokt…en heel erg nieuwsgierig naar meer. Heel veel meer!

Vandaag lees ik dat de allerlaatste Candy aan het eind van deze maand verschijnt. Het blad houdt ermee op. De hoofdredactrice vertelt dat de foto’s die ze in het laatste nummer heeft geplaatst, oud zijn. Bijna tien jaar geleden genomen. Al jaren is het crisis in de porno-industrie voor mannen, vertelt de redactrice. Dat komt, volgens haar, doordat de vrouw is opgerukt. De vrouw heeft haar eigen seksualiteit ontdekt. De mannelijke seksualiteit is verdrongen en de porno richt zich niet meer op de man. De porno is voor de vrouw.

Ik denk dat het de analyse is van een teleurgestelde redactrice die haar blad teloor ziet gaan. De man heeft heus nog evenveel behoefte als toen. En hoewel het best zo zal zijn dat vrouwen porno hebben ontdekt, mannen blijven geil. Dat verandert niet zomaar. De weg naar de seksshop of het tankstation wordt ons mannen nu bespaard. Met één klik met je muis heb je dezelfde porno op je beeldscherm. Eigenlijk nog veel beter. Want je kan vinden wat je wilt. Anoniem en vrijwel zonder veel moeite. Maar dan ook nog eens in duizendvoud. En gratis, helemaal gratis. De wereld verandert en in de veranderde wereld past geen Candy meer. Ik denk dat het zo zit.