De Volkskrant ligt vandaag een tipje van de sluier op over wat men in de toekomst kan verwachten van de pornoindustrie. Porno heeft in de afgelopen jaren best een ontwikkeling doorgemaakt. Laten we even terugkeren naar mijn puberteit in de pornosteentijd. Heel lang geleden dus. Mijn vriend Stijn had de spanning al de hele ochtend opgevoerd en in de eerste pauze zou hij hét ons laten zien. Met Pim en Rik liepen we naar de Gerrit van der Veenstraat. Daar tegenover de Gerrit van der Veenschool is een parkje met een paar bankjes. Stijn liep naar één van de bankjes en tilde naast het bankje een steen op. Daar zat een gat onder en in dat gat zat een plastic tasje. Een tas vol pornoboekjes. Met rode oortjes en stijgende opwinding bladerden we quasi nonchalant door de boekjes. Vrouwen met hun benen wijd zodat je door een onstuimige toef schaamhaar een schim opving van schaamlip en clitoris. Vrouwen met hun gestifte lippen rond een stijve piem…We wisten ons met onze houding en opwinding geen raad. Ik geloof niet dat we ons nog konden concentreren op de Franse woordjes later die ochtend.

Wat later in mijn porn-history een nieuwe ontwikkeling. In Amsterdam dreigde veel bioscopen het loodje te leggen. Vooral de kleintjes gingen zich daarom specialiseren. In porno. De naam Parisien is voor mij verbonden met porno en niet met het prachtige art-deco interieur van de bioscoop van destijds. Doordat rond porno een viezig sfeertje hing werd Parisien een morsig bioscoopje waar her en der verspreid in de filmzaal een man alleen zat. De mannen kwamen anoniem halverwege de film binnen en gingen anoniem halverwege de film weer weg. De pornofilms leken toen nog op een echte speelfilm. Met een plot. Een verhaaltje dat van de ene seksscene naar de andere kabbelde. In zo’n filmzaal zitten en naar porno kijken voelde ongemakkelijk. Porno heeft met intimiteit met jezelf te maken en dat beleef je liever niet in het openbaar. Zo dacht menigeen erover want de bioscoopjes gingen, ondanks de specialisatie in porno, allemaal failliet.

Mijn drankzuchtige vader die seksueel best een grote meug had maar in de laatste fase van zijn leven niet zo heel veel vrouwen meer voor zijn karretje wist te spannen, liet een behoorlijke hoeveelheid porno achter. Via hem maakte ik kennis met de porno \video. Ik haalde zijn videorecorder na zijn dood uit zijn huis. Wie weet deed hij het nog. Thuisgekomen ontdekte ik dat er nog een videoband in zat. Die kwam er niet zomaar uit. Na openschroeven van het apparaat en veel gepruts lukte het me om de band los te krijgen. Een pornovideo. De magneetband zat om alles heen gedraaid en na wat voorzichtig peuteren hing de band slap en gekreukeld in lange slierten buiten de cassette. Met een theelepeltje wist ik de band weer in de cassette te draaien. Ik was zo nieuwsgierig, dat ik de band weer in het apparaat duwde en de afspeelknop indrukte. Er volgde wat gereutel, en toen niets meer. De band zat weer helemaal vast in het apparaat.

Op dit moment is porno één klik weg. Internet is vergeven van de porno, maar een nieuwe ontwikkeling komt eraan, lees ik: Robotisering van de seks. Niet kijken naar filmpjes en zelf zorgen voor het juiste gevoel, maar de totale beleving. Lekkerder en heftiger dan echte seks… Gaat porno ons voortbestaan bedreigen? Hebben we straks liever gerobotiseerd seks dan in het echt?