Nee, ik zeg helemaal niets over Gloria Wekker. Helemaal niets. Er staat vandaag een interview met haar in de Volkskrant. Ik heb het ‘uitgeknipt’ en apart gelegd. Voor later. Maar toch kon ik het niet helemaal laten. Toch heb ik het interview even gescand. Ik zie meteen dat Wekker mijn stelling volmondig onderschrijft; ze is een racist. Ze schaamt zich er niet voor.  Ze geeft het een andere naam, maar geloof me, Gloria Wekker is een gevaarlijke racist. Ze vindt bijvoorbeeld dat alleen de partij Denk alles bij het goede eind heeft. Dat is nog eens een antiracistische partij, betoogt ze. Wekker vergeet dat Denk vindt dat Koerden minderwaardig zijn maar ook dat Armeniërs niet moeten zeuren. Zo’n partij dus. Er zijn in Nederland twee partijen waar je als antiracist niet bij moet willen horen: De PVV en Denk. Zoals ik al zei, ik heb het interview alleen maar gescand. Ik kom er vast later nog op terug.

Ik ben net terug uit Antwerpen. Wij hadden een heerlijk hotel aan de Plantin en Moretuslei. Vlakbij het Centraal station van Antwerpen. Een speciale buurt. In Antwerpen is geen beleid gevoerd tegen gettovorming. In tegenstelling tot in Nederland. Daardoor vind je rond het Centraal Station van Antwerpen veel mensen die hetzelfde geloof aanhangen. In het Antwerpse geval; het joodse. Overal op straat de chassidim. Een ultraorthodoxe groep die, op zijn zachts gezegd, opmerkelijk gekleed gaat. Bij de mannen knippen ze het haar vrij kort, maar laten het haar dat bij hun slapen groeit doorgroeien. Ze gaan in het zwart gekleed en dragen vaak een hoge hoed. Hebben een lange baard en een lange sleep kinderen. Hun vrouwen gaan in het bruin gekleed. Op het eerste gezicht een beetje stijfjes. Opmerkelijk is dat bijna alle vrouwen uit deze gemeenschap hetzelfde soort kapsel hebben. Stijl bruin haar. Dat blijkt niet hun eigen haar, maar een pruik. Als je deze mensen tegenkomt, dan kijken ze dwars door je heen; alsof je er niet bent. Dat voelt helemaal niet goed. Zelfs bij schrijver-half-jood-dezes, roepen chassidim agressie op. Ik heb het gevoel dat ze zich verheven voelen boven mij. Dat ze op mij neerkijken. Ik wil hen aanvaarden, maar ze roepen agressie op bij mij. Ik vind dat erg moeilijk, want ik wil geen racist zijn.

Ik koester het ideaal dat ik open wil staan voor iedereen die ik tegenkom. Daarom val ik mezelf zo tegen als ik zoveel afkeer voel voor chassidim. Datzelfde gevoel krijg ik overigens ook als ik als ik erge vrome moslims tegenkom of hele vrome christenen. Ik wil vrijheid blijheid, maar toch wordt bij mij racistische agressie voelbaar. Ik heb hierover nagedacht…

Door je extreem aan te kleden gedraag je je agressief. Je zegt ermee: Niemand deugt behalve de mensen die er zo uitzien als ik. Als jij geen peies laat groeien en je baard scheert, dan ben je een slecht mens. Als jij niet met een djellaba over straat loopt en een donker plekje op je voorhoofd hebt van het intensief in gebed de grond raken, dan deug je niet. Daarmee discrimineert die ander mij. Ik voel me haast op een agressieve manier in de hoek gezet. Agressie roept altijd tegen tegen-agressie op. Agressieve vroomheid leidt alleen maar naar ellende.

Godsdienst is opium voor het volk: Bevrijd je van je ketenen!