De VPRO heeft drie jonge regisseurs gevraagd om een pornofilm te maken. Het proces dat de filmmaker doormaakt levert een documentaire op die de VPRO op de televisie uitzendt. De pornofilm zelf kan je op de website bekijken. Enkele dagen geleden werd de eerste documentaire vertoont en de eerste pornofilm op internet gezet. Ik heb beiden bekeken. Mateloos interessant. Angelo Raaijmakers waagde zich er als eerste filmmaker aan. Hij had het moeilijk, viel mij op. Dat kan ik me ook goed voorstellen omdat porno altijd met intimiteit en jezelf te maken heeft en je voor de vraag stelt: Wat laat je zien en wat niet? Porno richt zich op een deel van jezelf dat je niet graag in de openbaarheid hebt. Zelfs niet in de veilige omgeving van je naasten. Porno richt zich op het dier in je en dat je een beetje een dier bent, wil je liever niet aan de wereld laten zien. Daarom is de worsteling van de regisseur ook zo boeiend. Als filmmaker wil Angelo Raaijmakers een verhaal vertellen en buiten zijn eigen dierlijkheid blijven, als pornomaker zou hij juist voor het dierlijke moeten kiezen waarbij het verhaal er niet toe doet. Raaijmakers maakt een film over twee mensen die veel om elkaar geven en erg lekkere seks met elkaar hebben. Weliswaar op een vreemde plek – een kaal stukje midden in een maisveld – maar lekkere seks.

De documentaire zet mij aan het denken over wat ik zou doen als ik zo’n opdracht kreeg. Waar Raaijmakers film belangrijker vindt dan porno, zou ik het precies andersom opvatten. Ik zou porno als uitgangspunt nemen. Toeschouwers geil maken, daar gaat het om in de porno-industrie. Raaijmakers is een talentvolle filmer. Ik keek met plezier naar zijn film. Lieflijk. Een vrouw met een lief gezicht en een teder lichaam en een man die er alles voor over heeft om haar te laten genieten. Zulke liefdevolle seks zie je zelden zo expliciet in een film. Daar dreven film en porno ook precies uit elkaar; over zoveel liefde raak je wel opgewonden, maar niet geil opgewonden. Daar zijn gewoon andere dingen voor nodig.

In de schoenen van Angelo Raaijmakers wil ik een film maken waar de hele wereld geil van wordt. Dat is moeilijk, besef ik me. Niets is zo divers maar tegelijkertijd zo eenduidig als mensen en seks. Hoewel het allemaal wel ongeveer op hetzelfde neerkomt, dat seksen, is wat geil is voor de één, strontvervelend voor de ander. Met één pornofilm is het onmogelijk om de hele wereld te bedienen. Ik denk dat ik dan toch maar voor mezelf zou kiezen. Wat windt mij op? Waar word ik geil van? Eerlijk gezegd boeit de liefde tussen twee mensen me nauwelijks als het om porno gaat. Ik ben ook niet geïnteresseerd in pijn. Pijn doen of pijn lijden of vernederen werkt bij mij als een ijskoud washandje op mijn warme rug. Net als mannen die met elkaar seksen. Dieren moeten niet betrokken worden bij menselijke seks en kinderen en seks passen al helemaal niet bij elkaar. Oudere vrouwen dan? Je woont als oudere kerel samen met een oudere vrouw. Maar nee, in porno kijk ik niet graag naar oudere vrouwen.

Zo Frits…hier grijpen we even in: Met opsommen wat je allemaal niet geil vindt kan je nog wel bladzijden doorgaan. Van cupcakes wordt je niet geil, bananen bijtende  bonono’s doen je niets…dat boeit helemaal niet: Waar wordt je wél geil van? Kom op, niet zo laf!

Ja, ik ben laf. Ik ga het niet vertellen. Hoewel het dier in mij heus niet veel afwijkt van het dier dat in de zes miljard andere mensen op de aardkloot huist, hou ik het lekker voor mezelf.