Eén van de mooiste scenes uit de film Terminator II is als uit de vloer, bij de koffiemachine in een politiebureau, de terminator zich losmaakt en achter de koffiedrinkende agent opduikt. De agent is weerloos tegen de geavanceerde cyborg. Hoewel de film nog in de vorige eeuw gemaakt werd, is de trucage onovertroffen. Niets zo vergankelijk als special effects in films. Toch blijft deze scene helemaal overeind. Meerdere scenes, trouwens. Vooral de in tweede film uit de reeks. Meestal is een vervolg op een succesvolle film een slap aftreksel van het origineel. Niet bij Terminator. Het tweede deel is sterker dan deel één. Terminator is een film die ons een denkbeeldige blik op de toekomst wil geven. In deze film is dat een donkere blik. We zullen oorlog voeren waarbij machines uit zijn op de vernietiging van de menselijke soort. Een guerrillaoorlog wordt er gevoerd tegen machines. Eigenlijk is de hele een wereld één grote puinhoop en groepjes gewapenden hebben de strijd opgenomen tegen de machines. De machines ontwikkelen zichzelf en worden steeds beter in het bestrijden van de mensheid. Zo hebben ze mensen nagebouwd. Cyborgs. Een menselijke buitenkant met een schier onvernietigbare robot binnenkant.
Kern van de hele film is dat er op een dag een ommekeer is gekomen. Mensen maakten robotwapens. Die wapens werden steeds geavanceerder en op een dag lieten de robots zich niets meer gelegen liggen aan de mensen. Ze gingen zichzelf verder ontwikkelen en namen het roer volledig over. Sterker nog, ze gingen de mensheid als vijanden zien en ze bestrijden. Een verzonnen werkelijkheid waar we veel plezier aan beleefden in de bioscoop.
Eén van de uitvindingen in de toekomst is reizen door de tijd. De machinewereld wil het verzet breken door haar leider al in een vroeg stadium, als kind, uit te schakelen. Daarvoor sturen ze de meest geavanceerde cyborg terug in de tijd. De in de klem zittende mensheid stuurt een geherprogrammeerde cyborg terug in de tijd om haar toekomstige leider te beschermen. De strijd tussen aanvallende cyborg en de geherprogrammeerde cyborg vindt plaats in het heden; onze tijd. Zie daar het verhaal. Zie daar de actie. De zwarte toekomst is nu al onder ons…maar we weten het niet.
Die toekomst blijkt toch ineens heel dichtbij. Verschillende grootindustrielen hebben een petitie ondertekend met het klemmende verzoek om zelfdenkende wapensystemen niet verder te ontwikkelen. Een beslissing om aan te vallen en mensen te doden zou alleen door een mens genomen moeten mogen worden, zo is de redenering. Dat lijkt me een moreel juist standpunt. Alleen is het de vraag in hoeverre we al dat punt gepasseerd zijn. Hebben mensen het nog voor het zeggen? De mensheid neemt beslissing op grond van informatie. Heel veel informatie komt uit computers. Ook conclusies worden getrokken door computers. Zeker in het leger. Misschien halen computers nog niet de trekker over maar de beslissing om de trekker over te halen, komt al lang van machines. De machines hebben het al overgenomen. Vooralsnog zijn machines altijd door mensen gebouwd en hebben ze zich nog niet tegen ons gekeerd. Een schrale troost in een bedreigende wereld…