Vakantie in Frankrijk. Nog nooit is dat zo ingewikkeld geweest. Nou ja, heeft het zo ingewikkeld geleken. Een verplichte QR-code als bewijs van volledige vaccinatie plus een verklaring op erewoord dat je geen covid symptomen vertoond. Niet dat ik iets daarvan ooit aan iemand heb moeten laten zien, maar het feit dat je ‘iets’ bij je moet hebben om naar Frankrijk te rijden maakt alles al anders dan anders. Nog steeds weten we niet wanneer het allemaal gaat eindigen. Tijdens de pestepidemie in het verleden wist men niets beters te doen dan bidden. Iedereen die niet sterk genoeg was ging dood en de sterken bleven over en konden hun leven weer oppakken. Veel mensen van nu willen, geloof ik, opnieuw zoiets als men in het verleden deed: Met z’n allen gaan bidden en hopen dat een hogere macht – zeg de natuur – ervoor zorgt dat op den duur het sterven aan covid op houdt; dat we ons leven nu niet moeten beperken. De zwakkeren zullen het niet allemaal overleven; een verlies dat we moeten nemen… Gelukkig zijn er niet veel mensen die er zo over denken!

Hoe dan ook, we zitten in Frankrijk op de camping vlakbij het provinciestadje Amiens. Het stadje heeft alle kenmerken van een provinciestad met een glorieus verleden. Ik weet dat niet zeker want ik heb de geschiedenis van Amiens niet bestudeerd, maar gezien de omvang en de schoonheid van de kathedraal, moet het wel een belangrijk stadje zijn geweest. Geliefde J. en ik duiken steevast in elke Franse stad van enige omvang op de eerste dag dat we er zijn, de kerk in. Al helemaal als de kerk een kathedraal is. Enige voorwaarde die wij stellen; hij moet oud zijn. Heel erg oud. In Amiens kom je aan je trekken wat dat betreft. Gebouwd in de dertiende eeuw in een rijtje gotische kathedralen van ongekende schoonheid aan de meer noordelijke kant van Frankrijk.

Wat trekt mij nou zo verschrikkelijk aan in die eeuwenoude kathedralen? De naïviteit, denk ik. Mensen stonden in onze ogen nog zo puur en onbedorven in het leven. In hun gedachtenleven, moet ik zeggen. Het wereldse leven werd niet anders dan nu, bepaald door de zucht naar macht en rijkdom en ging gepaard met geweld en uitbuiting. Maar dat gedachteleven, zo kinderlijk naïef. Als je doodgaat wordt je ziel gewogen. Als het goede zwaarder weegt dan het kwaad dat je verricht hebt tijdens je leven, dan mag je in mooie gewaden het hemelrijk binnenstappen anders wacht je de eeuwige kwelling. Een erg grappige uiting van naïviteit vormen twee beelden bij de linker ingang van de kathedraal. De heiligen zijn onthoofd voor het geloof en als beeld weer opgestaan. Dat heeft er kennelijk niet voor gezorgd dat hun hoofd weer op de juiste plaats kwam. Zou dat niet een enorme kwelling zijn als je met je hoofd onder je arm het eeuwige hemelse leven instapt? De ongelukkigen zijn de heilige Ache en Acheul. Over hun levens heb ik slechts een Franse site gevonden en het gaat wel even duren voor ik de tekst volledig ontcijferd heb…