Ik ben iemand die opkijkt tegen mensen die bij de universiteit werken. Ik heb een paar jaar gestudeerd aan de universiteit, maar nooit afgestudeerd. Ik ben een HBO’er. Een matig trotse HBO’er. In mijn beleving is hoogleraar het hoogste wat je kunt bereiken. Daar zit ook wat oneerlijks in. Geef ik toe. Iemand die je op een voetstuk zet, kan hard vallen. Sinds ik stukjes schrijf, ben ik regelmatig op hoogleraren gestuit die onzin verkondigden.  Zo beweerde een hoogleraar dat tachtig procent van de bevolking aseksueel is. Hoe komt hij eraan? Ik ben een hoogleraar tegengekomen die beweerde dat niet-religieuze mensen oppervlakkige mensen zijn. Sjonge… En ik heb een hoogleraar klinkklare racistische taal horen uitbraken: Als je velletje blank is, dan deug je niet. Gloria Wekker! Racist onder de antiracisten. Ik kan gerust stellen dat het hoogleraarschap in mijn brein onder druk staat, om het maar eens lelijk uit te drukken. Hoogleraren zijn me tegengevallen.

Gepensioneerd hoogleraar Gloria Wekker heeft opnieuw van zich laten horen. Sebastiaan Valkenberg schrijft daar een alarmerend artikel over in de Volkskrant. Volgens Gloria Wekker zouden mensen die werken en studeren aan een universiteit een afspiegeling moeten zijn van de samenleving. Ze wil etnische quota gaan aanleggen. Dat lijkt een nobel streven, maar is dat niet. Je gaat dan namelijk mensen discrimineren op grond van etnische achtergrond en huidskleur. Weliswaar positieve discriminatie, maar discriminatie. Etnische achtergrond of huidskleur gaat dan een rol spelen bij het benoemen van bijvoorbeeld een hoogleraar. Dat kan niet de bedoeling zijn. Ongeacht de etnische achtergrond en ongeacht de huidskleur wil je de slimste en beste en innovatiefste en meest out-of-the-box denkende hoogleraren. Dat willen we, en niets anders; het moet ons niks kunnen schelen of een hoogleraar een gele, zwarte of een groene huidskleur heeft.

Ik denk niet alleen dat Gloria Wekker het helemaal bij het verkeerde eind heeft, met haar etnische quota, ik ben ook bang voor haar. Bang voor wat ze teweeg kan brengen. Gloria Wekker gelooft namelijk in collectieve schuld. Zij vindt dat iedereen met een blanke huid schuldig is. Vooral in Nederland. Want Nederland is vierhonderd jaar een koloniale mogendheid geweest. Daardoor beschouwen Nederlanders andere volkeren als minderwaardig. Bovendien waren onze blanke voorvaderen beruchte slavenhandelaren en slavendrijvers. Dat verleden is, volgens Wekker, in de blanke genen gaan zitten. Nu, in het postkoloniale tijdperk, willen wij, witjes, niet meer discrimineren, maar dat gaat niet; we zijn en blijven racisten in het diepst van ons wezen. Wij zijn schuldig!

Ik ben gedeeltelijk van joodse komaf. Ik doe er niets aan. Maar toch vrees ik antisemitisme. Ik weet dat de Surinaamse plantage-eigenaren en slavendrijvers niet zomaar Nederlanders waren. Dat waren vooral joodse Nederlanders. Joodse mensen behandelden in Suriname andere mensen als ‘hun negers’. Dat is geen bladzijde in de geschiedenis waar de mensheid trots op is. Maar ik zeg: Geschiedenis. Nare geschiedenis, maar geschiedenis.

Hoe lang duurt het nog voordat Gloria Wekker zegt dat slavendrijven en racisme in het joodse bloed zit. Dat de joden collectief schuldig zijn aan wat daar in Suriname enkele eeuwenlang is gebeurd? Hoe lang nog? Ik ben er bang voor. Heel bang.