Gisteren was ik in het Rijksmuseum. Daar kom ik heel regelmatig. Er is in Nederland geen leuker, interessanter of mooier museum dan het Rijksmuseum. Veel van wat ik de moeite waard vind in het leven, komt daar samen. Op de eerste plaats natuurlijk de beeldende kunst. Weliswaar (bijna) alles uit een ver verleden, maar dat is ook meteen het tweede waar het in dit museum voor mij om draait; geschiedenis. Ik kijk gewoon graag terug. Kan ik niets aan doen; vind ik leuk. Verder terugkijken dan de middeleeuwen vind ik heus ook leuk, maar het begint voor mij bij de middeleeuwen en het eindigt bij gisteren. Laat dat nou precies de periode van Rijksmuseum collectie zijn! De derde pijler van mijn interesse is menselijk gedrag. Ga voor een schilderij in het Rijks staan en je ziet en voelt soms haast hoe mensen zich gedroegen. Wat ze als geaccepteerd gedrag zagen of afwijkend gedrag.

Nu hebben ze in het Rijksmuseum een modetentoonstelling. Catwalk. Mode interesseert mij niet zo veel. Kijk je diep in mijn hart, dan trek ik het liefst aan wat ik gisteren ook aan had. Mode in het Rijks verandert de zaak, want dan komen er weer dingen samen. Mode uit het verleden zegt ook veel over hoe mensen zich in het verleden gedroegen. Wat ze fijn vonden of wat ze mooi vonden. Het zegt iets over hoe men elkaar destijds het hoofd op hol probeerde te brengen. Interessant!!! Leuk!!! De tentoonstelling gaat vandaag open en gisteren was ik in het Rijksmuseum. Toch zag ik mensen naar de nog niet geopende tentoonstelling toelopen…Ik waagde ook mijn kans, maar helaas, ik werd door een strenge doch rechtvaardige man weggestuurd; geen catwalk voor mij.

Bregje Lampe mocht wel naar binnen, lees ik in de Volkskrant. Haar enthousiasme voor de tentoonstelling steekt ze niet onder stoelen of banken.

Gelukkig is er genoeg ander moois. Zo heb ik gisteren een tijd voor het Winterlandschap met schaatsers gestaan. Een schilderij van Hendrick Avercamp; de stomme van Campen. Eén van de leukste schilderijen in het Rijks. Van alles gebeurt er; van schijten tot paraderen. Van verzuipen tot hard werken. Het bracht me terug naar mijn studententijd. Naar Thea Beckman die een gastcollege gaf. Thea Beckman die een kinderboek geschreven heeft over Avercamp. Ik sprak erover deze week met een collega die mijn studiegenoot bleek te zijn, maar die ik nog steeds niet in mijn studiegroep van toen herinner. Dat gastcollege was één grote aanvaring. Ik studeerde aan de lerarenopleiding Nederlands en Geschiedenis en Beckman werd uitgenodigd namens geschiedenis. Net nadat we bij Nederlands ‘Kruistocht in spijkerbroek’ hadden behandeld. De docent had het een slap boek gevonden; een tijdmachine; een jongen van nu die even de leiding overneemt over een tocht van toen; Een jongen van vijftien met encyclopedische kennis over de kinderkruistocht. Onze docent vond het gewoon een slecht boek. Wij vonden het wel spannend om te lezen… In die ongemakkelijke spagaat kregen we de schrijfster op bezoek. Dat ging dus niet helemaal goed.

Catwalk. Ik mocht er niet in. Wat een straf! Moet ik nog een keer naar het Rijksmuseum; voor de tentoonstelling Catwalk.