Ik ben over de Rijndijk aangekomen. Links moerasbos. Tenminste daar lijkt het op. Natuur, veel natuur. Wijds ook. De Rijndijk zou het dorp moeten beschermen tegen hoogwater in de Waal. Maar zoals het er nu uitziet, denk je daar niet aan. Als stadskind herken ik vakantiegebied en rondom mij ontvouwt zich ‘rustig aandoen’ en ‘we doen wat we leuk vinden’; niets moet en alles mag! Vers brood halen bij de dorpsbakker. Dan nog even naar de supermarkt. Eigenlijk een te kleine supermarkt om je wekelijkse boodschappen te doen, maar zo in de vakantie, dan gaat het wel voor een dagje want zoveel heb je niet nodig.

Rechtsaf gaan we bij de Kerkstraat het dorp in. De dijk af. Tegenover de kerk een gordijnenwinkel, een cadeaushop (wie vindt daar ooit iets leuks voor een ander?) en een wasmachine reparatiebedrijf. Je hebt lekker vaart gekregen door die dijk dus je hotst en knotst over de verkeersdrempels en de steentjes linksaf om de kerk over het Dorpsplein. Langs een idyllisch kerkhofje met nog maar een paar graven. Maar die zijn dan ook erg oud, zo te zien. Kennelijk wilden ze die graven niet ruimen, of ze konden het niet. Zou je eens moeten onderzoeken…als je tijd en zin hebt…

Daar is het eerste doel al van het tochtje; de bakker. Twee croissantjes en drie pistolets en een half gesneden bruin. Vers ontbijt en lunch. Ook taartjes? Het is toch vakantie?

Zonder taartjes (sjonge wat verstandig!) ook nog even naar de drogist naast de bakker; wie had op zulk mooi weer gerekend in Nederland. Klein flesje zonnebrand is toch wel verstandig. De zon begint nu al te branden terwijl het nog zo vroeg in de morgen is. We gaan weer verder en daar is de Duo markt. Naast de slager. Op het supermarktpleintje parkeer je je fiets. Je kijkt rond. Een dorp als een wit gestreken tafellaken. Een fysiotherapeutenpraktijk in een kast van een huis. Kinderen kunnen met hun driewieler overal rijden. Verkeersdrempels en strategisch geplaatste paaltjes beschermen ze tegen het verkeer. Beetje saai, eigenlijk wel. Een dorpje in een uithoek van Nederland…

Maar…het is een afgrijselijk dorp! Pannerden. Ik ben met behulp van Google street view door dit dorp heen gefietst. Mij zullen ze er voorlopig niet in het echt zien. Dat we van dit kutdorp nog nooit gehoord hebben komt door de pers. Die vinden het niet belangrijk genoeg als een gezin uit Somalië wordt geterroriseerd. In dit dorp! Met vuurwerkbommen zijn delen van het huis vernielt. Het huis is beklad. Bedreigingen en foto’s van Wilders zijn achtergelaten. Drie kinderen en de moeder waren thuis. De drie meisjes lagen te slapen. Hoe moeten zij zich voelen? Bedreigd in je eigen huis! Waarom is zo’n aanval geen voorpaginanieuws?

In de Volkskrant van gisteren op pagina vijftien een miniberichtje ingeklemd tussen twee advertenties. Schande!