Toen ik in de vijfde klas van de lagere school zat, kreeg ik geschiedenis van juffrouw De Zwart. Ik was dat jaar van school gewisseld. Ik zat in de klas bij juffrouw Visser. Een zure oude vrijster die fysiek geweld tegen kinderen niet schuwde. Nadat ik voor de zoveelste maal een tik voor mijn kop had gekregen, vond mijn moeder het welletjes en ging ik naar de montessorischool. In een zesde klas was ik de enige vijfde klasser. Don’t ask me why. Voor mijn geschiedenisles mocht ik aansluiten bij de klas van juffrouw de Zwart. Ik was er gek op. De tachtigjarige oorlog kwam bij mij tot leven en ik zag die arme Van Oldenbarneveldt het schavot betreden. De Hoekse en kabeljauwse twisten…ik kon er geen genoeg van krijgen. Bij de Franse revolutie en de Verlichting kwam de trias politica ter sprake en de onafhankelijkheid van de rechtspraak. Voor de rechtspraak is iedereen gelijk, werd ons verteld. Maar…heel soms wordt er weleens iemand voorgetrokken. Iemand met veel geld. Dat was ook eens een keer gebeurd in Nederland. Toen vertelde Juffrouw de Zwart van twee jongens van 15 en 17 die een jongen van 14 hadden vermoord.

Onze juf bespaarde ons de details niet. Gelukkig maar, want daardoor werd het een sappig verhaal. Ademloos hingen wij aan haar lip toen ze vertelde hoe de broers hun slachtoffer wurgden en hem ook nog zijn schedel insloegen. Tot overmaat van misdaad gooiden ze het slachtoffer in een put en strooide er ongebluste kalk over. Maar ondanks dat deze jongens zo’n gruwelijk misdrijf hadden begaan, kregen ze niet de passende straf. Dat kwam omdat het rijkeluiskinderen waren. Ze woonden in een grote villa in het gooi en hadden aan niets gebrek. Daardoor werden ze beter behandeld dan het gemiddelde straatschoffie dat op zakkenrollen was betrapt. ‘Klassenjustitie’ was toen het woord dat we leerden. Maar meteen kregen we de geruststelling dat dit Baarnse geval een uitzondering was. Inmiddels had justitie zich de kritiek erg aangetrokken en beterschap beloofd. Geen klassenjustitie in Nederland!

De criminele broers van destijds zijn in het nieuws. Ze waren directeuren van het familiebedrijf dat hen destijds al zo rijk maakte. Een bedrijf dat zich met dezelfde dingen bezighoudt als ik. Weliswaar doe ik alleen maar de IT, maar toch; levensverzekeringen. De Nederlandse Bank heeft hun bedrijf verkocht aan een betrouwbare ander; de broers wilden niet luisteren naar de toezichthouder… Mijn vraag: Waren die beide broers ooit wel te vertrouwen?

Kunnen mensen die zo weloverwogen een moord plegen als gewone burgers door het leven gaan? In mijn ogen mis je dan iets dat de meeste anderen, gelukkig, wel hebben; geweten. Mijn vraag is of dat geweten later toch nog kan aangroeien en een formaat kan krijgen zoals de meeste andere mensen in de samenleving hebben? Ik betwijfel dat. Doorgaans worden dit soort moorden gepleegd door psychopaten en ik heb me laten vertellen dat een psychopaat niet te genezen is. Je kan hem wel tot op zekere hoogte leren omgaan met zijn afwijking, maar genezen, dat kan niet.  Het familiebedrijf Conservatrix in levensverzekeringen, had twee psychopathische, nietsontziende moordenaars in de top. Hoe is dat mogelijk?