Een Boerkaverbod…ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Je kan iemands gezicht niet zien; ik voel dat als bedreigend. Maar een boerkini…ach. Ik denk dat ik het wel op de foto wil zetten. Het ziet er niet uit. Maar verbieden gaat wel erg ver. Vrijheid blijheid zou ik zeggen, als iemand zich belachelijk wil maken door op een bloedwarme dag aan het strand in een boerkini de verkoeling van de zee te zoeken, wie ben ik dan om dat te verbieden? Maar in Frankrijk gaat men de boerkini te lijf. Het lijkt erop alsof linkse en rechtse politici het daarover eens zijn.

Ik heb daar tegenstrijdige gevoelens over. Wat mij tegenstaat aan het verbod is dat de pijlen de verkeerden raken. Aan de andere kant veroorzaakt geloofsfanatisme enorme spanningen in de samenleving. Zelfreflectie leert me dat geloofsfanatisme zelfs bij mij een zekere vorm van agressie oproept. Ik zie dat dubieuze politici inspelen op die agressie.

Aan de ene kant hebben enkele bloedige aanslagen in Frankrijk angst gezaaid. De Islam speelde een grote rol. Aanslagen worden gepleegd door moslims met het uiterlijk van hele gewone doorsnee West-Europeanen. Weliswaar vaak met een wat donkerdere huidskleur, maar in het echt nauwelijks te onderscheiden van de gemiddelde Spanjaard, zullen we maar zeggen. Wat donker, maar dat is alles. Maar omdat we graag onze tegenstander willen herkennen, worden juist de mensen die uiterlijke kenmerken van moslims vertonen, op de korrel genomen. Vrouwen dus. Veel moslima’s dragen een hoofddoek. Een ideaal, maar betrekkelijk irrelevant doelwit. Daarom kwam Geert Wilders met zijn ‘kopvoddentax’. Uitsluitend bedoeld om te kwetsen en het volk op zijn hand te krijgen.  Ook de boerkini is zo’n herkenbaar item. De vraag is wat je oplost als je hem verbiedt en of het niet onze vrijheid in zijn algemeenheid aantast als je bepaalde kledingstukken gaat verbieden.

Maar er zit ook nog een andere kant aan. Vrome mensen hebben de neiging om zich boven anderen verheven te voelen. Vaak ook zichzelf boven anderen te stellen. Vrome mensen zien andere mensen niet staan. Ze zien zichzelf als betere mensen. Dat zijn ze niet, maar die uitstraling hebben ze wel. Dat voelt niet goed voor de gemiddelde nauwelijks religieuze mens die zijn weg door het leven op eigen houtje probeert te vinden. Dat voelt kleinerend. Vrome mensen hebben daar weinig oog voor. Dat heeft niet alleen te maken met het feit dat ze zich een beter mens voelen dan de anderen, maar ook doordat ze daar volkomen gelijk in hebben, voor hun gevoel. Vrome mensen, die hun vroomheid willen uitdragen, doen dat door anderen te kleineren. Tenminste, zo voel ik het en ik weet dat anderen dit ook voelen. Ook gevoelens moet je niet negeren.

Het dragen van een boerkini, in tegenstelling tot de simpele hoofddoek, is een extreem vroom religieus statement. Een bijna fundamentalistisch islamitisch statement. Voeg dat bij de angst die gezaaid is door moslimextremisten, dan krijg je een explosieve situatie. Overheden moeten maatregelen nemen om erger te voorkomen. Terrorisme en geloofsextremisme zijn twee gescheiden zaken. Maar toch vervlochten met elkaar. Moeilijk.

Münire Manisa doet het vandaag in de Volkskrant net even te makkelijk af; Hier is veel meer aan de hand dan dat de overheid zou bepalen welk kledingstuk iemand al of niet mag dragen. Door dat te stellen doe je heel veel mensen te kort.