Zo, de spuit zit erin! AstraZeneca. Hoewel volgens lieden die het weten kunnen, de kans dat je sterft aan de bijwerkingen van het vaccin vergelijkbaar is met geraakt worden door de bliksem, was het toch even slikken. Ik ga bijvoorbeeld niet buiten lopen als het onweert en dat reduceert de kans om geraakt te worden nogal terwijl ik voor de vaccinatie vrijwillig mijn schouder ontblootte. Ik heb  besloten om er niet bij stil te staan; daarvoor wil ik te graag uit deze crisis en mijn oude leven terugkrijgen. Voor mij straks als ik het concertgebouw binnen wil geen sneltest want ik kan mijn vaccinatiebewijs laten zien. En die bijwerkingen, zo redeneerde ik, zullen vast wel meevallen. Zullen wel meevallen. Meevallen… Dit jaar had ik toch ook de griepprik gehaald (voor het eerst van mijn leven); geen centje pijn. In 2018 heb ik me laten vaccineren voor allerhande tropenkolder ziektes…niets van gevoeld of gemerkt…wat kan mij dus gebeuren?

Nou, dat AstraZeneca vaccin zette mijn lichaam uitzonderlijk zwaar aan het werk. Kennelijk is het nogal wat om antistoffen te ontwikkelen tegen het Covid-19 virus. Gisteren aan het begin van de avond voelde ik me een beetje…ach wat zal ik zeggen…lamlendig. Ik vroeg geliefde J. of ze er niet voor voelde om een maaltijd van elders aan te laten rukken. Maar geliefde J. is bezorgmaaltijden gaan haten dus moest ik wel aan de bak. Ging niet van harte, moet ik zeggen. Dat plekje waar de spuit mijn lichaam was binnengedrongen voelde wat gevoelig; dat was alles, dacht ik. Maar toen ik klaar was met de maaltijd bereiden begon ik het onverklaarbaar koud te krijgen. Om een lang verhaal kort te maken: Klappertandend van de koorts stapte ik gisteren mijn vriesbed in. Zelfs een warme kruik en een slaap t-shirt  – wat ik dus nooit aan heb – konden het klapperen van mijn tanden niet stoppen. Na een zeer onrustige nacht werd ik al vroeg wakker. De koorts was weg maar daarvoor in de plaats een zware hoofdpijn. Je moet er wel wat voor over hebben om immuun te raken…dat heb ik wel door.

Maar stel je toch eens voor…Doordat ik me heb laten vaccineren kunnen we straks weer gewoon naar een winkel. Gewoon even kijken of ze datgene hebben wat je niet echt nodig hebt en als ze dat niet hebben, misschien loop je dat wel tegen iets anders aan wat je zomaar spontaan koopt…of niet en dan loop je de winkel weer uit. Of naar een museum. Dat ik zomaar mijn fietstochtje kan eindigen in een museum en met open mond kan kijken naar de schoonheid van de wereld. Of het concertgebouw; concerten; genieten van echte muziek. Muziek die klinkt waar het gemaakt wordt zonder tussenkomst van elektronica. Of naar de opera of lekker naast elkaar zitten kijken naar een toneelstuk. Lekker uit eten met een zoon of geliefde J. Ja, dat wordt allemaal straks weer mogelijk. Dat kan allemaal straks weer doordat ik me door wat bijwerkingen heen heb geworsteld…