Of dit kunst is? Ik twijfel. Het is meer een cartoon. Maar…het hangt wel in een museum. Op het ogenblik zelfs in de gratis te bezoeken hal naast het Amsterdam museum. Vroeger hingen in die hal schuttersstukken en 17e eeuwse regentenportretten. Het karakter van de hal is wat verandert. Nu hangen er werken die in een bepaalde periode kenmerkend waren voor de geschiedenis van Amsterdam. Wat dat betreft hangt dit schilderij helemaal goed. Geschilderd in 1980; de kroning van Beatrix; krakers; rellen; de slag om de Blauwbrug!
Mijn geschiedenis met David Veldhoen begint echter een tijd voor 1980. We zaten samen op de muziekschool Willem Gehrels. Omdat het zo lang geleden is, kan ik me moeilijk te binnen brengen waar en hoe precies. Kan me wel herinneren dat hij een leuke jongen was om mee om te gaan en een erg prettig gezicht had. Hij had gitaar gekozen, en ik cello. In die tijd speelde hij best al goed. In die klas op de muziekschool was hij opvallend omdat hij een stuk groter was dan de rest; Hij was een paar jaar ouder. Ik moet in die tijd nog op de lagere school gezeten hebben.
Toen ik naar de middelbare school ging, kwam ik hem weer tegen. Hij zat, net als ik, op het Amsterdams Montessori Lyceum. Hij een paar klassen hoger dan ik. Toen ik hem als brugklasser voor het eerst tegenkwam, knikte hij naar me alsof hij me herkende (denk ik), maar daarna vergat hij mij heel snel.
Weer een paar jaren later. Onze school was uitmuntend in schooltoneel. ‘We’ wonnen de ene prijs na de andere. Marc Krone was doorgaans de hoofdrolspeler. Toen hij slaagde voor zijn eindexamen en aan zijn middelbare school carrière een einde kwam, ging hij (geloof ik) naar de toneelschool. Als toegift voor het Montessori Lyceum gaf hij voor lagere klassers een serie toneellessen op vrijdag tussen de middag. Daar zat ik dus bij, bij die lagere klassers! Samen met, onder anderen, Mark Rietman. Mark Rietman zou later als acteur nog ietsje groter uitgroeien dan Marc Krone. In die reeks toneellessen was ook een les over grimeren. En daar kwam David Veldhoen weer om de hoek kijken. David was op dat moment degene die al het grimewerk deed voor de toneeluitvoeringen. Voor de grimeles, was een hele middag uitgetrokken. David zocht met zijn ogen door de klas; wie kon hij als lesmateriaal gebruiken? Ik probeerde me zo klein mogelijk te maken… Ik dus…
David ging helemaal los op mijn hoofd. Mijn 14-jarige ik werd tijdens de les omgetoverd tot een kalende oude man die een tand miste. De dikke laag schmink op mijn gezicht voelde alsof hij er elk moment af kon vallen en ik voelde me zo verschrikkelijk bekeken. Maar toch ook wel erg leuk om zo in het middelpunt te staan.
In 1980 hadden zowel David Veldhoen als ik onze middelbare schoolcarriere afgesloten. ’s Ochtends op Koninginnedag was het al onrustig in de stad. Ook heel erg druk. Er was veel gegons. Over van alles en nog wat. Overal de leus: Geen woning, geen kroning. Zonder idee vooraf liep ik naar het Jonas Daniel Meijerplein. Op die plek verzamelde zich een groep mensen om te demonstreren. Toen ik goed en wel onder de Dokwerker stond kwam de meute op gang richting de Blauwbrug. Gedwee liep ik mee. Bij de Blauwbrug kwam de demonstratie tot stilstand. Nieuwsgierig liep ik naar voren. Op het moment dat ik helemaal vooraan stond, ontwaarde ik het beeld dat David Veldhoen geschilderd heeft; de ME die met geheven wapenstok op mij afstormde.