Een week geleden werd de shortlist van de Libris literatuurprijs bekend. De dikste van alle boeken heb ik al gelezen! Dat is dus weer een meevaller want ik hoop deze keer alle boeken te hebben gelezen voordat de officiële winnaar op 8 mei bekend wordt gemaakt. Dit zijn ze alle zes:

• De gebeurtenis – Peter Terrin
• Het lied van ooievaar en dromedaris – Anjet Daanje
• Tussentijds – Peter Zantingh
• Man zonder rijbewijs – Oek de Jong
• Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost – Donald Niedekker
• Overal zit mens – Yves Petry

Inmiddels heb ik twee boeken van de lijst gelezen en ben ik net aan de derde begonnen. Het fantastische boek van Anjet Daanjer heb ik al uit. Ik wacht er even mee om dit boek al als winnaar uit te roepen, want wie weet…Hoewel…nee, even afwachten. Misschien goed om even stil te staan bij de manier waarop ik boeken beoordeel. Een paar interne personages moeten in mijn brein bevredigd worden en het boek dat de personages het meest bevredigd wordt winnaar.

De kunstliefhebber:

Mijn geïntegreerde kunstliefhebber kijkt vooral naar originaliteit. Hij houdt niet van steeds maar hetzelfde en van gebaande paden. De kunstliefhebber in mij verwacht verbazing. In taal? Ja dat kan, maar ook in vorm of in de inhoud. Dat is juist de verbazing; het moet iets oorspronkelijks hebben; een nieuwe kijk op wat we al wisten. Te veel pretenties vindt de kunstliefhebber niet leuk.

De intellectueel:

Het lezen van een boek moet een zekere uitdaging geven aan de intellectueel in mij. Hij moet nieuwe inzichten krijgen; de wereld vanuit een ander perspectief beschouwen. Hij vindt het leuk om in de roman dwarsverbanden te vinden of spiegelingen of verwijzingen naar andere kunstwerken of literatuur maar net zo goed naar inzichten vanuit de wetenschap. Bovenal moet de logica kloppen…

De man van de wereld:

De man van de wereld wil dat plaats en tijd in de roman overeenkomen met de plaats en de tijd waar het verhaal zich afspeelt, maar tegelijkertijd dat er een relatie ontstaat met de tijd en de plaats van de man van de wereld. De man van de wereld wil geconfronteerd worden met de wereld waarin hij leeft.

De pretlezer:

Hij wil een ‘lekker’ boek lezen. Bij wijze van spreken, met een zak chips op de bank bij de open haard, lekker wegvaren op het verhaal van een ander. Geluk of ellende voelen die de hoofdpersoon in het boek ervaart. Mee-dobberen op de stroom van het verhaal. De pretlezer wil een zucht slaken als hij het boek uitheeft want hij landt weer op aarde met alle dagelijkse beslommeringen van dien. Zoiets dus…

In de winnende roman die ik aanwijs domineert geen van mijn bovengenoemde personages maar worden alle personages op de één of andere manier bevredigd. Wel is het zo – en dat komt omdat ik niet voor mijn brood lees – dat de pretlezer een hele sterke stem heeft. Als de pretlezer helemaal niet bevredigd wordt, dan heeft het boek afgedaan!

Snel aan de slag! Ook dit jaar weer!