Jaap Robben – Zomervacht; een asociaal mooie roman.

Ik heb een prachtig boek inmiddels al een week geleden uitgelezen. Ik zou er graag over schrijven en de wereld laten weten hoe mooi ik het vind. Inmiddels is dit de vierde poging om over dit boek iets op te schrijven. Ik heb het er erg moeilijk mee. Het boek is fantastisch geschreven, daar niet van. De personages zijn levensecht. De plot is indrukwekkend. Wat houdt mij tegen? De vader in het boek. Die houdt mij tegen. Dat karakter is echt puur negatief en lijkt als twee druppels water op mijn eigen pa. Behalve dat mijn pa nog heel veel meer zoop en nog veel grensoverschrijdender was en we best blij mogen zijn dat hij al heel lang dood is. Andere kwalijke eigenschappen, zoals het nooit nemen van verantwoordelijkheid, doelgericht achter geld aanjagen waarbij enige moraal geen enkele rol van betekenis speelt, er nooit zijn als je nodig bent, het naar beneden halen van andere mensen; ik herken het. Het maakte me misselijk. Met horten en stoten heb ik me door het boek heengelezen. Ik kon die romanfiguur wel wurgen. Ik had er zoveel moeite mee. Misschien juist wel doordat het zo superieur geschreven is. Misschien wel juist doordat de karakters zo goed zijn gaan leven. In die zin is de roman ‘Zomervacht’ van Jaap Robben een absolute aanrader.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van puber Brian die samen met zijn asociale pa en twee honden op een soort semi industrieel stacaravanterrein woont. Zijn moeder is van pa gescheiden en gaat op huwelijksreis met haar nieuwe partner. Juist op dat moment kan het tehuis waar meervoudig gehandicapte broer Lucien verblijft hem twee weken niet verzorgen. Omdat er een vergoeding tegenover staat, wil pa de verzorging wel even overnemen. Die verzorging gaat pa, uiteraard, niet zelf doen, maar laat hij over aan puberzoon en hoofdpersoon Brian. Ondertussen komt leraar Emile ook op het terrein wonen; het lijkt erop alsof hij grote relatieproblemen heeft en uit huis gezet is. Pa int via Brian de huur. Emile wordt, volgens pa, hun ‘pinautomaat’. Er ontstaat een soort vriendschap tussen Emile en Brian. Emile is behulpzaam en invoelend voor Brian; hij ziet voor welke onmogelijke taak hij gesteld is en probeert hem bij die taak te helpen en te begeleiden. Het loyaliteitsconflict van Brian tussen pa en Emile zie je groeien.

Brian is in het tehuis van broer een beetje verliefd geworden op een bewoonster. Misschien is hij meer pubergeil dan verliefd. Een verboden liefde die hij stiekem smaakt terwijl broer Lucien aan zijn bed vastgebonden alleen thuis ligt. Het drama zie je zich langzaam voltrekken. Als invoelend mens is dat nauwelijks te verdragen. Tenminste, ik had er behoorlijk wat moeite mee. Helemaal omdat pa alleen opdaagt als hij er voordeel uit kan halen. Zogenaamd is hij de hele dag aan het werk, maar wat hij in het echt doet, komen wij niet te weten. Er is in ieder geval altijd een groot tekort aan geld. Als de financiële nood echt aan de man komt – pa betaalt de huur niet en heeft de huur die hij bij Emile inde ook in eigen zak gestoken – dan probeert hij alles wat los en vast zit te verkopen. Vooral de spullen van Brian.

In het vorige boek – Birk – dat ik van Robben gelezen heb, ging het om de gemankeerde verhouding tussen moeder en zoon, in ‘zomervacht’ om de foute verhouding tussen vader en zoon. Over ‘Birk’ was ik zeer te spreken. Bij ‘Zomervacht’ lijk ik zelf betrokken. De problemen waar de moederfiguur in ‘Birk’ te maken had, verschilt compleet van de problematiek van de vaderfiguur in ‘Zomervacht’.

Zo, heb ik toch wat opgeschreven over deze zware, maar heel erg fantastische roman. Ik MOET gewoon elk boek van Jaap Robben lezen. Fijn dat hij ons zijn verhalen schenkt! LEZEN!!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *