Vandaag start het proces tegen Aydin C. Een man in wiens schoenen ik nimmer en nooit zou willen staan. Een meisje van vijftien heeft de ultieme wraak gevonden. Tegen hem. Ze pleegde zelfmoord en wees hem, vlak voor ze de hand aan zichzelf sloeg, aan als haar kwelgeest. Aydin C. had haar zo ver gedreven. Echt de ultieme wraak. Ik lees wat Aydin gedaan heeft en ik begrijp het niet. Het moet voortkomen uit de krochten van een verknipte ziel, denk ik. Rare lusten hebben zijn leven overgenomen, vermoed ik. Een soort van Jack de Ripper die het gewoon niet kon laten om vrouwen de buik open te snijden. Gek, heel gek. Hoe voelt zo’n man zich nu alles is uitgekomen. Zijn botte lusten liggen op straat en hij moet ervoor boeten ook. Wat een drama. Ik ben zo blij dat ik niet in zijn schoenen sta.

Ik hoorde een keertje een ervaren politieagent de zaken uitleggen. Hij vertelde dat je een publiek leven hebt. Dat is het gezicht dat je naar de maatschappij toont. Het is zoals je collega’s je kennen. Vaak een nette kerel; niets aan de hand; op en top een mens. Dan heb je ook een privéleven. Dat is het gezicht dat je binnen je gezin en naar je geliefden toont. Voor een heel groot deel op en top mens, maar er zit ook wat dierlijks bij. Je wilt stoeien met je zoontjes, knuffelen met je dochtertjes en vice versa. Vrijen en geile seks met je partner, hoort er net zo goed bij. Je wilt niet dat iedereen ziet dat je het doet en de details gaat niemand wat aan, maar je weet dat iedereen het wel zo’n beetje, ongeveer hetzelfde, doet.  Tenslotte heb je je verborgen leven. Dat is het gedeelte van jezelf dat alleen jij kent. Het is op zoek naar lust en lust alleen. Het deel van jezelf dat verlangt naar tweeënzeventig maagden met amandelvormige donkere ogen zo knap als de morgenstond die er uitsluitend zijn om jou te behagen en je lusten te bevredigen; je leven als één groot orgasme. Zoiets dus. De politieagent vertelde dat bij sommige mensen die aspecten van jezelf uit balans zijn geraakt; bij die mensen komen vooral dat verborgen leven naar de oppervlakte. Mensen die op brute wijze hun lusten bevredigen en zich door niets menselijks laten remmen. Ik denk dat die politieagent een juiste analyse maakte.

Ik kan me niets voorstellen bij wat die Aydin gedaan heeft. Hij zou meisjes van twaalf verleid hebben om hun borsten te laten zien. Daarvan zou hij foto’s gemaakt hebben die hij gebruikte als chantagemiddel voor verdergaande actie voor de webcam. Wat valt er te zien aan de tietjes van een meisje van twaalf? Een pre-puber waarbij het lichaam nog in balans moet komen. Te grote tanden in een te klein koppie. Te lange armen, te lange benen. Beginnende jeugdpuistjes. Vertederd trek je, als pappa, zo’n puber tegen je aan. Sjonge wat wordt ze al groot zeg je tegen haar mamma. Verder niets. Maar dat gold niet voor Aydin C. Hij werd kennelijk bloedgeil van de tietjes van een twaalfjarige. Arme hij. Meelijwekkend. Meelijwekkend, ware het niet dat hij er zoveel rottigheid mee uithaalde.

Schaamte. Ik zou me zo verschrikkelijk schamen dat ik niet meer zou weten hoe ik de wereld tegemoet zou moeten treden. Mijn hele lijf zou bestaan uit schaamte. Mijn partner zou ik niet meer onder ogen kunnen komen, mijn kinderen niet en mijn familie niet. Ik zou van de ene dag geen vrienden meer kunnen verdragen. Ik zou dood willen zijn. Morsdood. Mijn diepste lusten, dat wat ik aan niemand wil laten zien, dat ligt op straat. Te grabbel. De tietjes van een twaalfjarige…