De schandpaal staat mij verschrikkelijk tegen. Ik vind dat iemand die een fout heeft begaan (zelfs als het een heel erge fout is), er in anonimiteit voor mag boeten. Ik ben dan ook heel erg blij dat de schandpaal is afgeschaft. Dat hebben we met elkaar gedaan; democratisch. Wij willen geen schandpaal, hebben we gezegd.

Toch zijn we soms zo verontwaardigd dat we de straf die we via de rechterlijke macht opleggen niet voldoende vinden. Er moet meer. Liefst als iemand uit de gevangenis komt. Dan kan diegene het leven weer oppakken en dat lijken we niet te willen. Sommige misdaden zijn zo erg, dat we de pleger levenslang willen geven. Waar hij ook komt, hij zal altijd geconfronteerd moeten worden met wat hij misdaan heeft en altijd moet hij worden opgejaagd.

Wat moeten we in zo’n geval doen? Er is eigenlijk geen straf hoog genoeg. De opgelegde straf is bijna een uitkomst van een wiskundig probleem. Ik denk: Accepteren dat dit ons soms overkomt. Doorgaan met je leven en…als de voor het gevoel te licht gestrafte crimineel uit de bajes komt, goed in beeld houden. Dat neemt niet weg dat de crimineel wel zijn leven weer kan oppakken.

TV-programma’s als Brandpunt hebben daar een ander idee over, zo bleek gisteren. Die zijn niet vies van de schandpaal. Volkert van der G. heeft zijn straf uitgezeten en is volledig onder controle van justitie. Laat ze het daar lekker uitzoeken! Nee, Brandpunt introduceert opnieuw de schandpaal en zet daarin Volkert van der G. te kijk. Tegenover het hele land. Waarom precies? Wie zitten daar op te wachten? Ik in ieder geval niet.

21 september 2015