We zijn op vakantie en zitten in Reims in een appartementje. Een appartement met erg goede WiFi. Daardoor zijn we ook weer gedeeltelijk thuis. Op de camping was het behelpen met de verbindingen en kwamen we niet verder dan de NOS-website voor het nieuws, maar hier in ons appartement kunnen we het hele achtuurjournaal kijken op ons tablet. Na het achtuurjournaal werd aangekondigd dat Quinsy Gario bij OP1 zijn woordje kwam doen; dat hij zijn kant van het verhaal zou vertellen. Omdat intrigant Quinsy Gario mij bovenmatig interesseert en ik graag wilde weten wat zijn kant van het verhaal is nu hij met veel maar toch heel weinig bombarie uit BIJ1 is gezet. En dus zaten we gekluisterd aan de Nederlandse kijkbuis terwijl we in het fraaie Reims bivakkeren.

Eigenlijk had Quinsy Gario niets te vertellen behalve dat hij SLACHTOFFER was en de DADERS in het hoofdbestuur zaten. Dat hij dus onterecht uit de partij gezet was, vond hij. Elk gesprek om de partijen weer BIJ1 te krijgen waren met hem afgezegd, loog hij, en daardoor kon hij niet weten wat er aan de hand was. Waar Quinsy Gario is, ontstaat vroeg of laat ruzie. Het is dat de intrigant in ‘Asterix en de intrigant’ een klein onooglijk wit mannetje is (en dit album jaren voor Gario’s geboorte verscheen), want anders zou ik denken dat Quinsy Gario model heeft gestaan voor dat nare mannetje. Maar goed, veel te vertellen had Gario niet…

Dat in tegenstelling met Ab Osterhaus. Ab Osterhaus heeft altijd een beetje te veel te vertellen. De man was na een advies over een griepepidemie die niet kwam waarbij de overheid voor miljoenen euro’s onnodige vaccins kocht bij een bedrijf waar Osterhaus grote belangen had zo goed als dood. De Covid-19 crisis bracht hem weer helemaal waar hij graag wil zijn: Het middelpunt van de belangstelling. Als Covid een hikje naar boven of beneden maakt, als er een nieuwe variant opdoemt, als anti-vaccinatie mensen protesteren, dan zit Ab Osterhaus bij OP1. Eigenlijk is dat vrijwel dagelijks. Hij verkondigt doorgaans met heel veel omhaal een antwoord dat we inmiddels zo’n beetje kunnen dromen. Osterhaus hoopt dat de epidemie nog heel lang voortwoekert zodat hij zijn credo kan blijven verkondigen; iedereen in volslagen isolatie, tien meter afstand tot elkaar, de hele economie op slot, en het verbieden van alles wat leuk is. In Duitsland hebben ze zo ongeveer de ideale Ab Osterhaus-situatie geschapen. Er zijn in ons buurland dan ook nauwelijks besmettingen. (Het aantal zelfmoorden onder jongeren en andere neveneffecten van dit rigide beleid werden trouwens niet genoemd.) Met veel plezier vulde hij de Duitse Nederlandse correspondent aan die het gebrek aan maatregelen in Nederland haast onvoorstelbaar vindt. Bij nader inzien had Ab Osterhaus net als Quinsy Gario, weinig nieuws te melden.

We genieten lekker nog even van de vakantie, denk ik, en we laten ons kikkerlandje nog even links liggen. Nou ja, links…in ieder geval noordelijk van ons.