De winkel van ons allemaal

Ik had een potlood nodig. Ik moest schrijven in een boek, dus een potlood. Pennen genoeg, maar daarvoor ben ik te goed opgevoed; in  een boek schrijf je met een potlood zodat je het er makkelijk weer uit kunt gummen. Ik doe voor mezelf onderzoekjes en dan wil ik weten waar ik wat kan vinden en dat gaat het beste als je iets in de marge schrijft. Daarom heb ik het liefst een e-book, want daar schrijf je iets in de marge van het boek door op een knopje te drukken. Maar niet in een papieren boek en juist voor het onderzoekje dat ik doe – slavernij – zijn juist veel papieren boeken voor handen. Dus had ik een potlood nodig. Ik wist zeker dat ik er ergens één had maar waar ik ook zocht, ik kon er geen vinden. Dan maar met pen…in een boek schrijf je niet met pen. Dat potlood irriteerde me mateloos en dus bedacht ik dat ik zou zorgen dat er nooit meer een portlood tekort was.

Ik ging naar ‘de winkel van ons allemaal’. Is die site wel de winkel van ons allemaal? Nou ja, goed, maakt niets uit. Ik ging naar de site en zocht potloden. Tuurlijk meteen gevonden; een heleboel potloden. Ik stopte een best grote hoeveelheid in mijn virtuele winkelwagentje. Het bedrag dat daarmee gemoeid was, was wel heel erg laag. Gelukkig zag ik dat er geen punten aan de potloden zaten, dus zocht ik een puntenslijper. Hupsee, ook in mijn winkelmandje. Maar…schrijf je iets in de marge met potlood, dan wil je het ook uit kunnen gummen, dus zocht ik het mooiste gummetje en stopte dat ook in mijn winkelmandje. Maar….was het niet veel handiger om zo’n vulpotlood te kopen want daarvan bleef de punt altijd scherp! Een vulpotlood, zo gevonden! Ook in mijn mandje. Maar…koop je een vulpotlood dan heb je zo meteen nieuwe grafietstiftjes nodig; laat ik wat extra kopen. Zo gevonden en hatsikidee in mijn virtuele winkelmandje. Inmiddels vijf producten in mijn winkelmandje en samen voor een prijs waarvan ik denk dat het voor iemand net lonend is ze in een envelop te stoppen en het naar mij toe te sturen. Grif voldeed ik de betaling van om en nabij de tien euro.

Helaas, ‘de winkel van ons allemaal’ bestond uit heel veel winkeltjes en denkelijk niet van ons allemaal en zonder het te weten had ik elk product bij een andere winkel gekocht. Gisteren kreeg ik vijf enveloppen in mijn brievenbus afkomstig uit elke richting van ons land. Ik schaam me zo: Voor de kosten van een een gummetje (vijftig cent) had iemand een gummetje uit de schappen genomen, het in een dure enveloppe gedaan en er een postzegel op geplakt die een veelvoud kostte van het verstuurde gummetje. Vervolgens is het in een auto meegenomen en hier bij mij aan de deur gebracht. Zo kwamen potloden, vulpotlood, grafietstiftjes, puntenslijper ieder apart via een vergelijkbare weg naar mij toe. Behalve het vulpotlood oversteeg het product wat in de envelop zat, ruimschoots de kosten van de postzegel die ik niet hoefde te betalen. Wat een verspilling!

Willen we iets aan het teveel aan CO2 uitstoot uit auto’s doen, dan moeten we iets aan winkels van ons allemaal doen. Ze verdienen goud over de rug van hele kleine ondernemertjes. Voor de verspilling en de milieuververvuiling die dat veroorzaakt, draaien we zelf op. Volgende keer fiets ik gewoon weer naar de kantoorboekhandel. Is gezonder voor mij en het milieu!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *