Wij zitten in de slipstream van de verhuizing. Alles wat belangrijk is staat op de juiste plek. De kastjes hangen, de planten staan te wennen aan hun nieuwe plek. Eigenlijk is ons huis af. Dus zitten we elkaar aan te kijken na zolang hard werken: Wat nu? Ons huis kan nog wel wat verfraaiing hebben, bedachten we. Al met al was de hele operatie veel goedkoper dan we begroot hadden want op het laatste moment zag Josien goedkopere oplossingen voor mijn dure problemen. Dat vraagt om kunst. We wilden schilderijen aan de muur. Nieuwe schilderijen. En dus gingen we van kunstsite naar kunstsite. Maar dat is nog best moeilijk. Een schilderij of tekening of ets bekijk je op postzegelformaat, maar in werkelijkheid beslaat het een wand van de huiskamer. Hoe beoordeel je dan of het in je huis past? Online kunst bekijken is gewoon een ingewikkelde zaak. Bovendien is het kopen van een kunstwerk niet hetzelfde als het aanschaffen van een boek. Alleen al door de prijs.

Zo kwam ik terecht op een site waar kunst geveild werd. Daar waren de prijzen ineens een stuk lager. Hier waren de prijzen echt aangepast aan vraag en aanbod. En toen stuitte ik op een litho van meneer Elffers. Ik zeg speciaal meneer Elffers, omdat ik altijd meneer Elffers tegen hem heb gezegd. Irma was gek op meneer Elffers. Ik ook, maar Irma had een speciale band met hem gehad. Destijds. Irma was, vanuit het DNA-perspectief gezien, het enige ‘echte’ nichtje van mijn zo geliefde opa. Mijn moederskant opa. Die tak die helaas als joden de oorlog hebben moeten meemaken. Uit het gezin van vader en moeder en drie zonen overleefden slechts opa en zijn broer Leo. Mijn opa trouwde met oma, maar zij kregen geen kinderen meer. Leo kreeg nog wel een dochter en dat was Irma. Irma erfde het teken- en schildertalent van Leo en omdat Irma naar dezelfde school ging als ik (alleen tien jaar eerder), leerde ze onze tekenleraar meneer Elffers kennen en kreeg ze er een warme band mee. Meneer Elffers zal zonder meer haar uitzonderlijke talent hebben gezien. Jammer genoeg is Irma niet de tekenares geworden die ze was. Ze werd nog voor haar dertigste ernstig ziek en overleed na een slopend ziekbed. Mooie Irma! Lieve Irma! Talentvolle Irma! Ze leefde nog toen ik op de middelbare school zat en als ik haar tegenkwam dan moest ik altijd aan meneer Elffers de groeten doen. En dat deed ik. Bij meneer Elffers kwam een twinkeling in zijn ogen als ik de groeten overbracht.

Meneer Elffers was een heel erg, bijzonder lieve en aardige tekenleraar. Niet iemand waar een teken-talentloos kind als ik veel aan had. Tekenlessen waren best gezellig qua kletsen. Ik geloof dat ik een heel schooljaar heb kunnen doen over één tekening. Maar meneer Elffers hield er de moed in en steeds wist hij een goede aanwijzing te geven om mijn mislukte tekening toch nog iets te geven. Niet dat ik die aanwijzingen opvolgde, maar hij hield er de moed in.

Op de veilingsite kwam ik een litho tegen van Dick Elffers. Dat moest toch wel mijn oude tekenleraar zijn. Een helemaal niet zo’n gekke litho. Ook Josien vond hem op postzegelformaat op het computerscherm erg mooi. Dus deze jongen bood mee. En…ja hoor, ik ben nu eigenaar van een heuse Dick Elffers. Alhoewel ik nu ook weer twijfel…heette meneer Elffers, Dick Elffers? Een beetje gokken blijft het, maar het is een mooie litho.