Ik ben voor lik op stuk. Helemaal bij seksueel grensoverschrijdend gedrag. Ik vind dat we onze kinderen zo moeten opvoeden dat ze direct reageren op seksueel ontoelaatbaar gedrag van anderen. Een ram voor iemands kop geven of in ieder geval laten blijken dat het niet oké is. Ook vieze praatjes. Meteen op reageren. Dan is de kous af. Dan hoeft niemand er verder meer mee te zitten. Voordeel; je hebt geen slachtoffer. Maar je hebt natuurlijk mensen die doof zijn voor jouw lik op stuk; voor wat jij vindt over fiezelen en foezelen; die gewoon doorgaan. Weggaan, is dan de oplossing. Contact vermijden. Met iemand die zich niets aan jou gelegen laat liggen, wil je toch niet omgaan? Maar soms kan het niet anders omdat je afhankelijk bent. Dan moet je hulp vragen aan anderen…je ouders… een vertrouwenspersonen of desnoods de politie. Meteen zodra het gebeurd is want dertig jaar later gepresenteerd worden als willoos slachtoffer, dat wil je toch niet?
Ik lees op Internet over Dustin Hoffman. Eén van de grootste acteurs die we ooit hebben gehad. Prachtige rollen speelde hij. Ik zie hem meteen voor me als heen en weer geslingerd mens in Little Big Man. Wat een fantastische film! Of als autistische broer van de snelle Tom Cruise in Rainman. Of als Carl Bernstein in All the President’s Men. Stuk voor stuk klassieke films waaraan miljoenen mensen plezier hebben beleefd of aan het denken heeft gezet. Dustin Hoffman is een persoon die de wereld een ietsje heeft veranderd. Iemand die de wereld iets moois heeft gegeven. Als hij zegt dat je mooi of aantrekkelijk bent, dan wil dat wel wat zeggen. Zeker als dat dertig of veertig jaar geleden was, want toen was de acteur op het hoogtepunt van zijn roem en maakte hij de mooiste films.
Neem bijvoorbeeld Kathryn Rosetter. Wie? Nou, Kathryn Rosetter, dus. Een actrice die de eer had om samen met Hoffman op het toneel te staan. Ze mocht in zijn schaduw bivakkeren. Hoffman zat een halve eeuw geleden, tijdens de voorstelling aan haar borsten. In de coulissen zou hij ook nog haar kutje gevoeld hebben… Dat maak je toch alleen maar openbaar als je daar wel trots op bent. “Weet je wie ik zo opgegeild heb dat hij in mijn broekje wilde voelen?” Je bent een actrice van niks en een acteur, in wiens schaduw je nauwelijks kan staan, wil iets met je… Waarom je jezelf als slachtoffer presenteren als het zo verschrikkelijk lang geleden is? Was ze wel slachtoffer? Ik betwijfel het.
Of neem Cori Thomas. Veertig jaar geleden (midden in de seksuele revolutie, dus) een vriendin van de dochter van Dustin Hoffman. Ze mocht zowaar bij de Hoffmannetjes thuiskomen. Zelfs een keer met ze mee naar…elders. Daar hadden ze een hotelkamer en toen kwam Hoffman onder de douche vandaan en zat Cori er in haar uppie. Hij liet zijn handdoek zakken en onze Cori zag zowaar zijn echte gedaante. Daarna vroeg hij om…een voetmassage. Niets ergs lijkt me en zo verschrikkelijk lang geleden!
Maar helaas, in Amerika roept men die sneue zeurtantes niet tot de orde, maar wordt er karaktermoord gepleegd op de acteur.