Op één van onze vorige weekendjes-weg, waren we in de buurt van Lochem. We konden het toen niet laten en moesten kasteel De Wildenborg zien. In de Wildenborg had dichter A.C.W. Staring gewoond en Staring kenden wij. Op zich ben ik een matige liefhebber van poëzie. Ik denk dat ik meer een verhalenmens ben dan een gedichtenmens. Maar A.C.W. Staring heeft iets speciaals; hij vertelt best grappige verhalen in dichtvorm. Dan heeft poëzie een andere dimensie voor mij, en daarom fietsten Josien en ik naar de Wildenborg; om de plek te zien waar hij gewoond had. Maar dat viel een beetje tegen. Plomp. Het gebouw zag er niet uit als een kasteel maar ook niet als woonhuis. Een soort van toren maar toch ook weer niet. De schijn van een burcht. We konden er niet veel van maken. Staring moest het niet van zijn huis hebben, maar dus wel van zijn poëzie. Vooral van zijn Jaromir cyclus. Die is best grappig. Mijn in 2015 overleden schoonmoedertje kende een groot deel uit haar hoofd en ze kon het met veel humor reciteren:

Aan die gezonde maag van Jaromir moet ik op het ogenblik denken, want ik ben erg bezig met mijn maag. Ik ben mijn maag aan het trainen. Eigenlijk ben ik meer mijn brein aan het trainen om beter om te kunnen gaan met mijn maag. Mijn knellende maag. Eén van de onderdelen van mijn nieuwe lifestyle dieet programma is dat ik driemaal daags eet. En daarmee basta. Geen fruitje, geen tussendoortje, helemaal niets. Drie keer per dag eten en dat is dat. Gevolg is dat mijn maag absoluut leeg is als ik weer ga eten. Een gek gevoel want als ik er goed over nadenk dan is mijn maag de afgelopen jaren nooit leeg geweest. Zodra ik iets van leegte voelde, stopte ik er weer wat in. Zo was het me trouwens ook geleerd toen ik om moest leren gaan met mijn suikerziekte. Verspreid over de dag steeds kleine hapjes eten. Maar naar het nu schijnt werkte dat volkomen averechts. Ik moest toen wel eten vlak voordat ik me ging inspannen; om hypo’s te voorkomen. En die wilde ik graag voorkomen want zo’n te lage bloedsuikerspiegel voelt absoluut beroerd.

Nu ben ik ruim een maand met mijn nieuwe dieet bezig. Driemaal per dag koolhydratenarm eten. Inmiddels slik ik minder dan de helft van de medicijnen. Een pluspunt. Maar waar ik nog wel mee worstel, is dus mijn lege maag. Die kan behoorlijk knellen. Daarom denk ik aan Jaromir die gezegend was met een gezonde maag en een lege beurs. Voor mij voelt het alsof ik lijd aan een zieke maag terwijl ik een volle beurs heb. Wennen dus. En als ik eenmaal mag eten, voorkomen dat ik ga schrokken…

Verder voel ik me best goed. Eigenlijk wel heel erg goed. Over een maandje even kijken of ik me écht goed voel of dat ik dat alleen maar zeg om het dieet vol te kunnen houden.