Voor mannetjes met mijn consistentie maar die nog niet hun liefde gevonden hebben (en dus vast heel veel jonger zijn dan schrijver dezes), is de #metoo discussie niet echt bevorderlijk voor de paarvorming. Mannen zoals ik trekken zich namelijk heel veel aan van wat er zoal wordt gezegd over ongewenste intimiteiten. Het probleem is dat heel veel ongewenste intimiteiten verdomd veel lijken op gewenste intimiteiten. Ik zie in alle voorbeelden die de revue passeren ongewenst gedrag dat net zo goed gewenst gedrag kan zijn. Nee, ik heb het niet over regelrechte verkrachting of aanranding. Over aanrakingen, heb ik het, over zeggen dat je iemand lief, mooi of aantrekkelijk vindt. Zeggen dat je van iemand droomt. Natuurlijk moet je antennes hebben om te zien hoe jouw woorden of jouw aanrakingen aan de andere kant landen, maar zonder grensoverschrijdend gedrag kom je niet aan de liefde. Zo is het nou eenmaal.

Over de betekenis van gewenst-ongewenst-gedrag heb ik veel moeten nadenken. Alles wat mijn ma vroeger zei over over mannetjes en vrouwtjes, nam ik, achteraf gezien, erg serieus. Zij kon daar niets aan doen, laat ik dat vooropstellen, maar het hield me soms wel erg tegen. Mijn ma was toen ze mij kreeg nog maar een meisje. Twintig was ze toen ze haar eerste schreden achter de kinderwagen zette. Mijn moeder was niet alleen jong, ze was ook knap. Wat mijn immer beschonken pa ook allemaal gezegd heeft over vrouwen, hij was altijd vol lof over mijn ma. Toen we pubers waren wijdde hij met zijn dronken kop uit over hoe knap ze was en hoe lief en dan werd hij nog sentimenteel ook. Maar over je moeder heb je geen oordeel. Je moeder is niet knap of lelijk, niet makkelijk te versieren of whatever; ze is je moeder. Je ma. Ik was in ieder geval vrij doof voor alles wat mijn pa over haar zei.

Maar… wat zíj zei over mannetjes en vrouwtjes en ongewenst mannetjesgedrag nam ik uiterst serieus. Ik had van mijn manke en valse juffrouw Visser een draai om mijn oren gekregen. Geen idee waarom. Mijn moeder ging verhaal halen bij meester Van der Bor, het hoofd van de school. Op school gekomen bleek meester van der Bor in gesprek met meester Meng. Ze zagen mijn moeder en hadden het onder elkaar over dat lekkere jonge moedertje op een manier zodat ze het wel moest horen. Vervolgens werd ze door de beide meesters met hun ogen uitgekleed. Aldus het diep verontwaardigde verslag van mijn moeder de volgende dag. Dat  ‘met de ogen uitkleden’, daar was ik erg benieuwd naar, want ik kon me daar niets bij voorstellen. Maar dat het ongewenst was, dat was wel zeker.

In mijn pubertijd veranderde meisjes in nimfen waar ik hevig naar verlangde. Ik zag hun beginnende borsten, hun veranderende heupen, en ik verlangde ernaar om dat alles aan te raken. Maar dat mocht, durfde en deed ik niet. Alleen maar kijken. Met heel veel gewetenswroeging want, was ik mijn klasgenoten dan niet met mijn ogen aan het uitkleden? Gelukkig heeft niemand mij daarvan beschuldigd, want wat zou ik me dan rottig hebben gevoeld bij het spel boy&girl dat toch al zo beladen is. Ik wilde helemaal niemand tot last zijn maar wat wilde ik graag de liefde smaken.