Vandaag in de Volkskrant geven een rabbijn, een bisschop en een imam hun visie op het verschijnsel zelfmoordterrorist. Wat is een zelfmoordterrorist en hoe kijkt hij naar de wereld? Dat wordt niet echt besproken. Ik ben geen expert op het gebied van jihadisme en weet ook vrij weinig van het geloof dat zo’n zelfmoordterrorist aanhangt, maar als ik bij elkaar schraap wat ik zoal in de media heb gehoord, dan zien ze zichzelf als soldaten.  Zelfmoordterroristen zien zichzelf als soldaten die strijden voor een goede zaak.

Zoals ik het begrepen heb, zijn jihadisten mensen die het juiste geloof gevonden hebben. Ze zijn niet alleen overtuigd van hún gelijk, ze weten heel zeker dat iedereen die er ook maar ietsje anders over denkt ongelijk heeft. Zij behoren tot een bevoorrechte groep van gelijkhebbers. De rest van de mensheid heeft de keus om hun gelijk te erkennen en zich aan te sluiten, of vernietigd te worden. Als er uiteindelijk alleen maar mensen op onze aardkloot rondlopen die het met elkaar eens is, dan spreken we van een ideale samenleving. Een maatschappij waarin je een vrouw die haar eigen partner kiest mag stenigen. Een maatschappij waarin je homo’s op de brandstapel mag zetten. Een maatschappij waarin elke man verplicht een baard (maar geen snor) draagt en een hoogwaterbroek aan heeft. Een maatschappij waarin je niet zelf hoeft te denken want zo’n slordige vijftienhonderd jaar geleden is alles al precies opgeschreven. Kortom: De ideale maatschappij.

Maar zo’n ideale maatschappij is er niet zomaar vanzelf. Daar moet een strijd voor gevoerd worden. Daar heb je soldaten voor nodig. En wat spreekt er nog meer tot de verbeelding dan een gewone soldaat? Een zichzelf opofferende soldaat! Wat wij de zelfmoordterrorist noemen. Mannen tussen de achttien en de dertig. In de bloei van hun leven. Mannen die denken aan heldendom en…seks. Mocht je je voor de goede zaak opofferen dan wacht je het paradijs. Daar is het voor de jonge, hitsige man fijn toeven. Daar wil je graag zijn. Je wordt daar verwelkomd door een sleep eindeloos mooie jonge vrouwen die er helemaal alleen voor jou zijn. Die nooit een andere man hebben gezien dan jou. Voor hun ben je het Alfa en het Omega. Ze vertroetelen je met goddelijke spijzen en drank. Ze masseren je vermoeide leden en vertellen je iedere dag een verhaaltje. Een soort Sheherazades maar dan niet voor duizend en één nacht, maar voor elke nacht. En je wilt ze niet onthoofden want ze zijn veel te lekker, die meiden. En bleef het bij al dat vertroetel en verwen, dan was dat natuurlijk niet genoeg. Nee, ze kijken je met hun warme amandelvormige ogen aan en ontdoen zich vol verlangen van hun gewaad. Voor je staat een onschuldige smachtend meisje met haar gebronsde huid. Ze ruikt naar lavendel en voelt als zijde. Je bent haar heer en meester…Je bent welkom in haar schoot (jaja) en in een explosie van genot en vreugde loop je volledig in haar leeg. En ze vindt het allemaal zo fijn! (En ze raakt niet zwanger!)

Ik denk dat de gemiddelde zelfmoordterrorist de Volkskrant niet leest. Mocht hij hem wel lezen, dan vermoed ik dat het zalvende gepreek van de rabbijn, de bisschop en de imam hem heel weinig zegt. Zeveren over de zonde van zelfmoord slaat niet op hen; ze plegen geen zelfmoord; ze offeren zichzelf op voor het goede doel. Ze zijn helden!