Vandaag verkiezingen, gisteren het laatste debat. Ik heb ernaar gekeken en geluisterd en voel me best opgelucht. Behalve over DENK. Kuzu zei op het laatste moment af. Dat is jammer want ik had graag gehoord in hoeverre ze voor Turkije kozen in het conflict dat hun dictator heeft met Nederland. Ik denk dat zijn houding veel kiezers zou hebben overgehaald om niet op DENK te stemmen. Wordt Nederland en de Nederlanders zo geschoffeerd als Erdogan nu doet, dan is eendracht bijna vanzelfsprekend. DENK zou wellicht de Marokkaanse gemeenschap gaan verliezen. Ik kan me daarom voorstellen dat hij gisteren niet naar het debat kwam, maar jammer is het wel.
Waarover ik me dan geen zorgen meer maak? Wilders. Geert Wilders. Ik heb de man zelden zichzelf zo slap horen herhalen als gisteren. Wat me vooral opviel was dat hij helemaal niets te zeggen had. Hij probeerde Lodewijk Asscher te ontregelen en toen dat niet lukte, zakte hij als een plumpudding in elkaar. Wilders was nergens meer. Ik vond dat Asscher heel sterk overkwam. Dat in tegenstelling tot in veel andere debatten. Weliswaar maakte hij geen fouten in die vorige debatten, maar er echt staan, dat was er niet bij. Gisteren wel. Ik was blij verrast. Het zal te laat zijn, maar wie weet helpt het nog wat.
Inderdaad hoeft Wilders geen programma te schrijven; wat hij toen vond, vindt hij nog steeds. Ondertussen is de wereld verandert, maar hij verandert niets. Hij leunt op kreten en tweets en kan op geen enkele manier duidelijk maken hoe hij zijn kreten en tweets waar gaat maken. Gisterenavond viel hij dan ook volkomen door de mand; een ideeëloze man waar Nederland niets aan heeft. Ik vond dat Asscher hem prima ontmaskerde. Maar, en dat moet gezegd, de absolute neergang van Wilders was niet Asschers werk. Toen Wilders tegenover de standvastige en super integere Gert-Jan Segers stond, was hij helemaal nergens meer. Segers wist zo knap zijn positieve visie op Nederland naar voren te brengen dat de negatieve visie van Wilders een donker zwart gat werd waar niemand naartoe wil. Ik zou niet op Segers kunnen stemmen, nooit niet, maar ik vond het prachtig wat hij met Geert Wilders deed. Ik begrijp heel goed waarom Wilders zich deze campagne zelden liet zien bij debatten; als je geen ideeën hebt, val je heel erg door de mand. Dat gebeurde gisteren dan ook.
Lodewijk Asscher moest het ook nog opnemen tegen Emiel Roemer. Niet echt integer maar wel zeer effectief, lokte Asscher Roemer in de val. Opzichtig probeerde Asscher een compromis te sluiten met Roemer: In ruil voor een tandartsverzekering in het basispakket moest Roemer afzien van het nationale zorgfonds. Met open ogen liep Roemer in de val: Natuurlijk ging hij geen water bij de wijn doen! En daarmee kon Asscher aantonen dat Roemer altijd langs de kant bleef staan. Als je iets voor mensen gedaan wilt krijgen dan moet je in Nederland bereid zijn om compromissen te sluiten; dat kan niet anders. Roemer en de SP sluiten geen compromissen en krijgen daardoor zelden iets gedaan. Knap aangetoond door Asscher.
Laat ik eerlijk zijn, ook ik hoor graag bij de winnende partij, en deze keer heb ik echt getwijfeld. Mijn PvdA zal gaan verliezen; dat leidt geen twijfel. Maar ik ben eruit: Ik laat mijn partij niet vallen. We hebben moeten regeren met de VVD en daardoor is soms rechts beleid uitgevoerd, maar al met al is Nederland nu wel uit de economische crisis. Bovendien zijn er een aantal trendbreuken zichtbaar die goed zijn voor de toekomst van Nederland. Ik ben best tevreden.
