Vandaag staat er een interview in de Volkskrant met mevrouw Van Agt. Inderdaad, de vrouw van ex-minister en premier van Agt die ik graag berecht wil zien. Ik denk namelijk dat deze minister mensen standrechtelijk heeft laten executeren; Kapers van de trein bij de Punt in de jaren ’70.

Mevrouw Van Agt treft wat die kaping betreft geen enkele blaam. Laat ik daar duidelijk over zijn. Mevrouw Van Agt heeft – in haar geval schriftelijk – een aantal vragen voorgelegd gekregen waardoor het publiek inzicht krijgt in wat het voor de geïnterviewde betekent om vrouw te zijn. Op één van de vragen geeft ze een intrigerend antwoord. De vraag luidt: ‘Heeft de seksuele revolutie vrouwen goed gedaan?’ Uit haar antwoord blijkt dat ze anders naar de wereld kijkt dan ik. Volgens mevrouw Van Agt heeft de seksuele revolutie tot gevolg gehad dat mensen seks niet meer alleen tussen man en vrouw, binnen het huwelijk beleven, maar dat er een verscheidenheid aan relaties mogelijk is. Deze taboes zijn terecht doorbroken, vindt ze. Volgens haar is er nu wel, in onze cultuur, een obsessie ontstaan met seks. Dat heeft ervoor gezorgd dat veel huwelijken uit elkaar vallen en dat kinderen daar de dupe van zijn.

In mijn ogen een vreemde kijk. De seksuele revolutie heeft er juist voor gezorgd dat seksualiteit eigendom is geworden van het individu. Het individu bepaalt met wie en wanneer hij of zij seks heeft. Religie noch wetten hebben daar (binnen bepaalde grenzen) invloed op. Dat was pas mogelijk toen seks en het krijgen van kinderen niet meer onlosmakelijk met elkaar verbonden waren. Doordat het individu bepaalt met wie en wanneer er seks is, is de integriteit van het lichaam heilig geworden; niemand mag een ander aanraken zolang daar geen toestemming voor is; je bent de baas over je lichaam. Zelfs als je de ander uitdaagt. Daardoor hebben mensen het recht om die kleren te dragen die ze willen. De schuld ligt altijd bij de schendende partij. Wat mij betreft is daardoor onze cultuur juist gedeseksualiseerd. Hoe mensen er ook bijlopen, we zien dat zelden als een directe vrijbrief om onze seksuele gang te gaan. Die vrijbrief is er ook niet, want je wordt zwaar gestraft als je je niet beheerst. Terecht! Daarom kan er in Nederland, bijvoorbeeld, zonder problemen openlijk reclame worden gemaakt voor sexy lingerie of voorbehoedsmiddelen.

Ik beschouw de seksuele revolutie als één van de stappen naar vrijheid. Voor vrouwen, maar net zo goed voor mannen. Kom daar maar eens om in de Arabische landen, India of China. Als je te preuts bent om je gezicht of je haar te laten zien  (laat staan je benen of je armen), dan heb je een obsessie ontwikkelt met seks en heb je je vrijheid beknot. Dat mensen van elkaar scheiden heeft niet met de seksuele revolutie te maken maar met het feit dat we huwelijk en liefde aan elkaar koppelen. In veel culturen ben je tot aan je dood veroordeeld tot een partner; liefde is dan irrelevant. Willen we toch niet?